تاثیر روش آبیاری ناقص ریشه با آب‌ شور بر عملکرد کیفی گیاه آفتابگردان

کمبود آب غیر شور و افزایش تقاضای آب برای آبیاری منجر به کاربرد روش های جدید آبیاری و همچنین به کار گیری منابع آب ‌شور شده است. به همین دلیل، آزمایش مزرعه ای طی دو سال زراعی 1393 و 1394 برای ارزیابی اثر مدیریت کمی و کیفی آب آبیاری بر خصوصیات مرفولوژیکی و عملکرد کیفی آفتابگردان در مزرعه پژوهشی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری اجرا شد. پژوهش حاضر در قالب طرح فاکتوریل با طرح پایه بلوک کامل تصادفی، در سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل آبیاری کامل با آب غیر شور (fi)،آبیاری کامل با آب شور (si)، آبیاری کامل با تناوب آب شور و غیر شور (fsi)،آبیاری ناقص ریشه در سطح 75 درصد آب مورد نیاز با آب غیر شور (prd1)، آبیاری ناقص ریشه در سطح 75 درصد آب مورد نیاز با آب شور (prd2) وآبیاری ناقص ریشه در سطح 75 درصد آب مورد نیاز با تناوب آب شور و غیر شور (prd3) بود. آب شور با هدایت الکتریکی 4/5 دسی زیمنس بر متر از اختلاط20 درصد آب دریای خزر با آب غیر شور به دست آمد. نتایج نشان داد که تیمارهای prd1، prd3، fsi با تیمار کنترل (fi) در اکثر خصوصیات مورفولوژیکی اختلاف معنی داری نداشتند. بالاترین درصد روغن از تیمار prd2 و prd3 با مقدار یکسان 56 درصد به دست آمد. تیمار si کم ترین میزان درصد روغن را داشت. حداکثر عملکرد روغن با مقادیر 1831 و 5/1783 کیلوگرم در هکتار به ترتیب در تیمارهای fiوprd1 مشاهده شد. تیمارهای prd2و si کمترین مقادیر عملکرد روغن و پروتئین را در هر دو سال داشتند. براساس نتایج، درشرایط بحران آبی و نیاز به استفاده از آب کمتر و یا جایگزین نمودن آب شور با آب غیر شور،روش های  prd3و  fsiبه‌ عنوان مدیریت بهینه توصیه می شود تا علاوه بر صرفه جویی در منابع آب، تلفات کمی و کیفی محصول را به حداقل رساند.