ارزیابی اقتصادی سامانه‌های آبیاری قطره‌ای و غرقابی در مزارع توت‌فرنگی منطقه بابلسر

تحقیق حاضر به منظور ارزیابی اقتصادی سیستم آبیاری تحت فشار در مزارع کشت توت فرنگی شهرستان بابلسر طی یک دوره چهار ساله از سال 1391 تا 1394 صورت پذیرفت. در ابتدا، با استفاده از روش نمونه‌ گیری طبقه‌بندی نسبی تعداد 282 مزرعه کشت توت فرنگی (170 مزرعه با سیستم آبیاری غرقابی و 112 مزرعه مجهز به سیستم آبیاری قطره‌ای) انتخاب گردید. آمار مربوط به هزینه و درآمد مزارع نمونه در طول چهار سال و با همکاری جهاد کشاورزی شهرستان بابلسر و بهره‌برداران نمونه جمع آوری شد. سپس داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از شاخص های ارزش حال خالص، نسبت منفعت به هزینه و نرخ بازده داخلی مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش، بهره‌برداری از هر دو روش غرقابی و آبیاری قطره‌ای برای محصول توت ‌فرنگی توجیه اقتصادی دارد. همچنین نتایج حاکی از این می باشد که در روش قطره‌ای ارزش حال خالص و نسبت منفعت به هزینه بزرگتر از روش غرقابی می‌باشد. مطابق با نتایج، نرخ بازده داخلی روش قطره ای نیز بیشتر از نرخ بازده داخلی روش غرقابی و برابر با 48 درصد بوده در حالی‌که این نرخ برای آبیاری غرقابی 37 درصد می باشد. همچنین نسبت منفعت به هزینه در روش قطره ای برابر با 48/1 بوده در حالی که در روش غرقابی این نسبت برابر با 37/1 می باشد. بنابراین با توجه به بحران کم آبی در منطقه و کل کشور پیشنهاد می گردد که به توسعه سیستم های آبیاری قطره ای جهت حفظ منابع آبی منطقه و کشور بیش از پیش توجه گردد.