برنامه‌ریزی آبیاری خیار گلخانه‌ای با استفاده از پتانسیل آب در خاک

جهت بررسی اثر سطوح مختلف پتانسیل ماتریک خاک بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام مختلف خیار گلخانه ای در منطقه جیرفت، آزمایشی بصورت طرح بلوک های کامل تصادفی در قالب طرح کرت‌های یکبار خرد شده با سه تکرار طی دو سال 1392 و 1393در یک خاک لوم رسی اجرا گردید. در این تحقیق سطوح آبیاری به عنوان عامل اصلی در سه سطح پتانسیلی (45=1i، 60=2i و 75=3i سانتی بار در شروع آبیاری) و سه رقم بذر خیار گلخانه ای به عنوان عامل فرعی (نگین =1v، هیلارس =2v و دومینوس =3v) مورد مقایسه قرار گرفتند. میزان آب مصرفی در تیمارهای پتانسیلی 45، 60 و 75 سانتی بار به‌ترتیب 6300، 5100 و 3900 مترمکعب در هکتار بدست آمد که میزان آب مصرفی نقطه پتانسیلی 45 سانتی‌بار با شرایط استفاده از تشت تبخیر، 18 درصد کمتر بود. نتایج نشان داد که شاخص‌های عملکرد، سطح برگ، ارتفاع بوته، طول و قطر میوه در سطح پتانسیلی 60 سانتی بار، به‌ترتیب به‌میزان 7/2 درصد، 2 درصد، 2 درصد، 73/0 درصد و 3/2 درصد نسبت به سطح پتانسیلی 45 سانتی بار کاهش یافت، با این وجود صرفه‌جویی 1200 مترمکعب آب و افزایش 22 درصدی کارآیی مصرف را در پی داشت. از طرف دیگر عملکرد و کارآیی مصرف آب در رقم دومینوس به‌ترتیب 2/6 درصد و 2/13 درصدنسبت به رقم نگین و 4/6 درصد و 7/13 درصد نسبت به رقم هیلارس بیشتر بود. بر اساس نتایج، سطح پتانسیلی 60 سانتی بار اعمال شده در رقم دومینوس در سیستم آبیاری قطره ای می تواند در افزایش عملکرد، کارآیی مصرف آب و سطح زیرکشت خیار گلخانه ای نقش موثری داشته باشد.