ارزیابی توابع کاهش جذب آب گیاه فلفل در شرایط تنش همزمان خشکی و شوری

مدل‌های ریاضی متعددی در زمینه چگونگی پاسخ گیاهان به تنش همزمان شوری و خشکی و سهم هر یک از آنها در کاهش جذب آب، وجود دارد. مدل‌های جذب آب در شرایط تنش همزمان به سه دسته جمع‌پذیر، ضرب‌پذیر و مدل‌های مفهومی تقسیم‌بندی می‌شوند. دراین مطالعه پنج تابع کاهش جذب آب ماکروسکوپی وان‌گنوختن جمع‌پذیر و ضرب‌پذیر، دیرکسن و آگوستیجن، وان‌دام و همکاران و همایی همکاران با استفاده از داده‌های کشت گلدانی گیاه فلفل دلمه‌ای مورد ارزیابی قرار گرفت.آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و در سه سطح شوری (5/2، 5/4، 5/6 دسی زیمنس بر متر) انجام شد. سطوح خشکی به صورت تغییرات پتانسیل ماتریک (سه سطح تخلیه رطوبتی50،60 و70 درصد ظرفیت زراعی) اعمال گردید. نتایج نشان داد که درسطح شوری 5/2دسی‌زیمنس بر متر واکنش گیاه به تنش همزمان شوری و خشکی بیشتر جمع‌پذیر و در سطوح 5/4 و 5/6 دسی‌زیمنس بر متر ضرب‌پذیر است. همچنین مدل‌ وان‌گنوختن (متوسط خطای ماکسیمم 15/0 و درصد متوسط ریشه مربعات خطا 3) از بیشترین تطابق در سطح شوری پایین (5/2 دسی‌زیمنس بر متر) برخوردار بود. از میان مدل‌های ضرب‌پذیر مدل دیرکسن در سطوح شوری 5/4 دسی‌زیمنس بر متر( متوسط خطای ماکسیمم 09/0 و درصد متوسط ریشه مربعات خطا 5) نزدیکی بیشتری با نتایج اندازه‌گیری‌ها داشتند. در سطح شوری بالاتر (5/6 دسی زیمنس بر متر)، مدل‌ همایی (متوسط خطای ماکسیمم 12/0 و درصد متوسط ریشه مربعات خطا 9) و وان‌دام (متوسط خطای ماکسیمم 11/0 و درصد متوسط ریشه مربعات خطا 9)برازش بهتری را با داده‌های اندازه‌گیری شده نشان داد.