ارزیابی عملکرد، اجزای عملکرد و کارایی مصرف آب سیر در شرایط مختلف آبیاری و کود نیتروژن

کمبود آب در مناطق خشک و نیمه خشک قابل پیش گیری نیست. بلکه، با شناخت فرآیند تاثیر آن و با اعمال مدیریت های مناسب مانند مصرف کودهای شیمیایی موثر می توان از اثرات ناگوار آن کاست. نیاز به نیتروژن در شرایط مختلف آبیاری متفاوت است و مصرف مناسب آن می تواند از کاهش شدید عملکرد در شرایط تنش کمبود آب جلوگیری نماید. پژوهش حاضر برای بررسی تاثیر نیتروژن و آبیاری بر عملکرد و کیفیت محصول سیر (allium sativum l.) توده محلی اجرا شد. آزمایش به صورت اسپلیت بلوک در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی و با دو فاکتور آبیاری در چهار سطح (با فواصل 3-0، 6-3، 9-6 و 12-9 متر از خط اصلی آبیاری بارانی ) و نیتروژن در چهار سطح (0 ، 50 ، 100 و 150 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و در سه تکرار و با استفاده از سیستم آبیاری بارانی تک شاخه اجرا شد. برای اندازه گیری کل آب رسیده به هر کرت از قوطی هایی که در وسط هر کرت مستقر شده بود، استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که مصرف نیتروژن باعث افزایش معنی‌دار عملکرد و غلظت نیتروژن بخش هوایی و غده و کاهش معنی دار وزن سیرچه ها شد. افزایش فاصله از خط آبیاری باعث کاهش عملکرد، وزن سیرچه ها و غلظت نیتروژن بخش هوایی و افزایش تعداد پوشش روی سیر و کارایی مصرف آب شد. اثر دوجانبه آبیاری و نیتروژن بر هیچ کدام از ویژگی های اندازه گیری شده معنی دار نبود. حداکثر عملکرد سیر در شرایط مصرف 409 میلی متر آب آبیاری همراه با مصرف 100 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص به دست آمد.