ارزیابی تبخیر و تعرق با چند مدل ریاضی و سند ملی آب نسبت به داده‌های لایسیمتردر دشت مرتفع شهرکرد

تبخیر و تعرق گیاه مرجع (etref) به روش مستقیم (لایسیمتری) و یا به طور غیرمستقیم (مدل‌های ریاضی) تعیین می‌شود. در این تحقیق تبخیر و تعرق محاسبه شده با چند مدل ریاضی و سند ملی آب با نتایج یک لایسیمتر زهکش‌دار کشت شده با یونجه در دشت شهرکرد ارزیابی شده است. داده‌های تبخیر و تعرق برای یک دوره زمانی شش ماهه به صورت روزانه تهیه شده‌اند. به منظور ارزیابی و انتخاب مناسب‌ترین مدل برآورد تبخیر و تعرق از شاخص‌های آماری r2، nrmse، mae، mbe و d استفاده شد. نتایج نشان داد که بهترین مدل‌ها در بازه زمانی روزانه به‌ ترتیب هارگریوز-سامانی (hs)، جنسن-هیز (jh) و تورک (turc) بودند. برای مدل hs مقادیر nrmse و d به ترتیب 126/0 و 930/0 و mae برابر با 477/0 میلی‌متر بر روز محاسبه شد. برای بازه زمانی‌ ماهانه مناسب‌ترین مدل‌ها hs،asce-pm وturc معرفی شدند. بطورکلی مدل hs از بیشترین ضریب تبیین به میزان 985/0 و 998/0 در بازه‌های زمانی روزانه و ماهانه و مدل asce-pm از کمترین مقدارmbe نسبت به داده‌های لایسیمتری برخوردار بود. برای بر‌آورد تبخیر و تعرق کل در طول دوره رشد گیاه یونجه به جز مدل‌های تورک و پریستلی-تیلور بقیه مدل‌ها et0 را بیشتر برآورد نمودند و نزدیک‌ترین مقدار، مربوط به مدلasce-pm برابر با 7/1161 میلی‌متر و مقدار اندازه‌گیری‌شده از لایسیمتر 6/1157 میلی‌متر بود. در گزارش بهینه‌سازی سند ملی الگوی مصرف آب کشاورزی ایران، نیاز آبی یونجه در دشت شهرکرد به میزان 649 میلی‌متر (در دوره زمانی مشابه) برآورد شده که بسیار کمتر از مقدار اندازه‌گیری شده است.