اثر کم آبیاری تنظیم شده و کم آبیاری ناقص ریشه بر عملکرد، فلورسانس کلروفیل و پارامترهای رشد آفتابگردان

کم آبیاری به عنوان یک عامل تنش زا بر ویژگی های رویشی و فیزیولوژیکی گیاهان اثر می گذارد. آبیاری ناقص ناحیه ریشه (prd) یکی از مدیریت های آبیاری است تا با کاهش مصرف آب شدت تنش وارده بر گیاه را بکاهد. هدف این پژوهش بررسی اثر کم آبیاری بر فلورسانس کلروفیل، وزن خشک طبق، ساقه، برگ، نمایه سطح برگ و عملکرد دانه آفتابگردان (helianths annus l.) رقم آذرگل در اقلیم ساری می باشد. این آزمایش در سال 1392 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با پنج تیمار و در سه تکرار به اجرا در آمد. تیمارهای پروژه عبارت بودند از (1) آبیاری کامل (100 درصد جبران کاهش رطوبتی خاک)، (2) کم آبیاری تنظیم شده (di) در دو سطح 75 و 55 درصد، و (3) آبیاری ناقص ریشه نیز در دو سطح 75 و 55 درصد جبران کاهش رطوبتی خاک. یافته های این پژوهش نشان دهنده تفاوت معنی دار اثر تیمارهای آبیاری بر عملکرد دانه، کارایی فتوسنتز، فلورسانس بیشینه و کمینه، شاخص سطح برگ، وزن خشک ساقه، طبق و برگ می باشد. تنش آبی به طور معنی داری عملکرد دانه، شاخص عملکرد کوانتومی (yii)و فلورسانس بیشینه fm را کاسته و از سویی دیگر موجب افزایش میزان فلورسانس کمینه f0 شد. بیشترین مقدار عملکرد مربوط به تیمار آبیاری کامل و به میزان 5148 کیلوگرم در هکتار بود که با تیمار آبیاری prd75 تفاوت معنی داری نداشت. بیشترین شاخص سطح برگ در پایان فصل رشد مربوط به تیمار آبیاریfi با 3/4 بود که با تیمارهای prd75، di75 و prd55 تفاوت معنی داری نداشت. در مجموع، کم آبیاری تا حد 75 درصد نیاز آبی بصورت خشکی ناحیه ریشه توصیه می شود زیرا باعث کاهش 8/16 درصدی در آب مصرفی شد و با تیمار آبیاری کامل از نظر عملکرد دانه، عملکرد کوانتومی و سایر پارامترهای رشد تفاوت معنی داری نداشت.