پهنه بندی مکانی و زمانی هدایت الکتریکی و کل جامدات محلول آب های زیرزمینی دشت گیلان

در سال های اخیر، منابع آب زیرزمینی استان گیلان در آبیاری مزارع برنج نقش مهمی داشته اند. هدف این پژوهش، بررسی تغییرات مکانی و زمانی هدایت الکتریکی (ec) و کل جامدات محلول (tds) آب زیرزمینی دشت گیلان در یک دوره آماری چهار ساله با استفاده از روش کریجینگ معمولی است. در این رابطه، نمونه-برداری از آب 130 حلقه چاه شبکه پایش آب های زیرزمینی استان گیلان، در ماه شهریور سال های 1382 تا 1385 انجام شد. نقشه های پهنه بندی با استفاده از نرم افزار arcgis تهیه شد. این نقشه ها نشان می دهد، از نظر میزان tds، بخش های غربی استان بدون مشکل (کم تر از 500 میلی گرم بر لیتر) و بخش های مرکزی و شرقی دارای tds متوسط (1000-500 میلی گرم بر لیتر) می باشند. بیش ترین میزان ec آب های زیرزمینی در استان گیلان در بخش های مرکزی و مرکزی متمایل به شرق تجمع و همچنین شوری با گذشت زمان (به جز سال 1384 که علت آن بارندگی زیاد در سال 1383 است) افزایش یافته است. مساحت محدوده های مختلف ec و tds در هر سال تعیین شد. میزان هدایت الکتریکی در شرق و برخی قسمت های دیگر استان گیلان که 23 تا 34 درصد مساحت منطقه مورد بررسی را شامل می شود بین یک تا 5/1 دسی زیمنس بر متر است که باعث کاهش عملکرد برخی محصولات زراعی حساس به شوری نظیر برنج می شود. حفر بی رویه چاه های آب همچنین برداشت بیش از حد مجاز می تواند یکی از دلایل افزایش شوری آب زیرزمینی در مناطق شالیزاری استان گیلان می باشد.