تاثیر روش‌های برنامه‌ریزی آبیاری بر عملکرد و کارآیی مصرف آب گندم

این پژوهش به‌منظور ارزیابی تاثیر روش‌های برنامه‌ی آبیاری روی عملکرد و کارآیی مصرف آب گندم و تعیین روش مناسب برنامه‌ریزی آبیاری آن در منطقه‌ی سعیدآباد آذربایجانشرقی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 10 تیمار و 4 تکرار انجام شد. آبیاری‌هادر تیمارهای i1 و i2 به‌ترتیب زمانیکه نسبت عمق آبیاری به تبخیر از تشت کلاس aبه 8/0 و 1 می‌رسید شروع می‌شد، در تیمارهای i3 و i4 آبیاریها به‌ترتیب در پتانسیل آب خاک معادل 40- و 60- کیلوپاسکال انجام شد، در تیمارهای i5 و i6آبیاری‌هابه‌ترتیب در دو رطوبت 40 و 60 درصد آب قابل استفاده در ناحیه ریشه صورت گرفت، در تیمارهای i7 و i8 در درجه-روز تنش (sdd ) انباشته‌ی به‌ترتیب 8 و 12 مبادرت به آبیاری شد و در تیمارهای i9 و i10 نیز آبیاری‌ها بر اساس مراحل رشد نبات انجام شد به این‌ترتیب که در تیمار i9،دو آبیاری در مراحل آغاز ریشه‌دوانی و گلدهی و در تیمار i10، چهار آبیاری در مراحل آغاز ریشه‌دوانی، پایان پنجه‌زنی، آبستنی و مرحله‌ی شیری انجام گرفت.نتایج نشان داد که اختلاف تیمارها از نظر عملکرد بیولوژیک و دانه، کارآیی مصرف آب، وزن هزاردانه، درصد پروتیین دانه و شاخص برداشت معنی‌دار (در سطح یک و پنج درصد) بود.در این میان،تیمار i2(نسبت عمق آبیاری به تبخیر معادل یک) بیشترین عملکرد بیولوژیک و دانه و وزن هزاردانه، تیمار i9 (دو آبیاری در مراحل آغاز ریشه‌دوانی و گلدهی) بیشترینکارآیی مصرف آب، تیمار i10(چهار آبیاری در مراحل آغاز ریشه‌دوانی، پایان پنجه‌زنی، آبستنی و مرحله‌ی شیری) بیشترین درصد پروتیین دانه و تیمار i3 (آبیاری توسط تانسیومتر در پتانسیل 40-کیلوپاسکال) بیشترین شاخص برداشت را بخود اختصاص دادند. در کل با توجه به تعداد دفعات آبیاری، حجم آب مصرفی، عملکرد دانه، کارآیی مصرف آب و سادگی روش، تیمار i3 به‌نظر مناسب‌تر بود.