ارزیابی تلفیق سامانه های جمع آوری آب با سوپرجاذب و مواد آلی در استقرار باغ های بادام در شرایط دیم

ایران سرزمین خشک و نیمه خشک است که بخش قابل توجهی از اراضی آن، سیل خیز یا شیب دار می باشد. توسعه باغ های دیم، به عنوان یکی از راهکارهای اساسی در راستای افزایش سطح زیر کشت در این اراضی به شمار می رود. لذا این پژوهش به منظور ارزیابی تلفیق سامانه جمع آوری آب با سوپرجاذب و مواد آلی در احداث باغ های بادام دیم در منطقه روانسر، استان کرمانشاه، طی سال های 1389-1388 انجام گرفت. این پژوهش، در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 3 تکرار پایه ریزی شد. فاکتور اصلی در این آزمایش، سه نوع سیستم احداث باغ بادام دیم و فاکتور فرعی شامل سه رقم بادام (شاهرود 7، 10 و 12) بود. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از سامانه جمع آوری آب به همراه سوپرجاذب و مواد آلی، بیشترین میزان رطوبت نسبی خاک را در هر دو سال داشت. در سال اول، تیمار سامانه جمع آوری آب همراه با سوپرجاذب و مواد آلی، از نظر میزان رطوبت نسبی خاک، اختلاف معنی داری با تیمار سامانه جمع آوری آب بدون سوپرجاذب و مواد آلی نداشت، اما هر دو تیمار برتری معنی داری نسبت به تیمار سوپرجاذب و مواد آلی بدون سامانه جمع آوری آب داشتند. در سال دوم، بیشترین میزان رطوبت نسبی خاک مربوط به روش سامانه جمع آوری آب همراه با کاربرد سوپرجاذب و مواد آلی بود که این افزایش رطوبت در سال دوم، به دلیل افزایش میزان بارندگی بود که سبب افزایش شاخص های رویشی نهال بادام نسبت به دو تیمار دیگر شد. در بین ارقام بادام، ارقام شاهرود 7 و 12 به دلیل خصوصیات رویشی بهتر نسبت به رقم شاهرود 10، با شرایط خشکی و دیم سازگارتر بودند. به طور کلی، در احداث باغ های بادام دیم، ارقام بادام شاهرود 7 و 12و همچنین سامانه جمع آوری آب همراه با سوپرجاذب و مواد آلی پیشنهاد می شود.