بررسی اثرات کاربرد هیدروژل و ورمی‌کمپوست بر کارایی مصرف آب گندم

دشت کاشمر در نواحی خشک کشور قرار دارد و وقوع خشکسالی های متوالی اخیر نیز باعث شده که مدیریت مصرف آب مورد توجه جدی قرار گیرد. در این پژوهش، تاثیر چهار مقدار پلیمر سوپرجاذب a200(صفر (s0)، 0/1%(s1)، 0/2% (s2)و0/3 (s3)درصد وزنی)، چهار مقدار ورمی کمپوست (صفر(v0)، 7 (v1)، 10 (v2) و 15 (v3)تن در هکتار) و سه میزان آبیاری (60% (w1)، 80% (w2) و 100 (w3)درصد نیاز آبی) بر کارایی مصرف آب (آب آبیاری و بارندگی) و کارایی مصرف آب آبیاری گندم رقم الوند در مزرعه پژوهشی مرکز آموزش عالی کاشمر مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به‏صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و به صورت گلدانی در تعداد 144 عدد گلدان انجام شد. نتایج نشان داد که بیش ترین میزان کارایی مصرف آب و کارایی مصرف آب آبیاری در تیمار s3v3w3 به ترتیب به میزان 1/49 کیلوگرم بر مترمکعب در هکتار و 2/26 کیلوگرم بر مترمکعب در هکتار و کم ترین میزان کارایی مصرف آب و کارایی مصرف آب آبیاری نیز در تیمار s0v0w1به ترتیب به میزان 1/03 کیلوگرم بر مترمکعب در هکتار و 1/56 کیلوگرم بر مترمکعب در هکتار به دست آمد. کاربرد سوپرجاذب و ورمی کمپوست سبب افزایش کارایی مصرف آب و کارایی مصرف آب آبیاری گندم شد. در شرایط این آزمایش، با توجهبه تجزیه واریانس، کاربرد ترکیب سوپرجاذب و ورمی‏کمپوست معنی دار نیست؛ بنابراین، کاربرد ترکیب مقادیر سوپرجاذب و ورمی کمپوست توصیه نمی شود. همچنین، در کاربرد سوپرجاذب و ورمی‏کمپوست به صورت جداگانه، با توجه به مقایسه میانگین ها در سطح پنج درصد معنی داری، بهترین مقدار برای حصول حداکثر کارایی مصرف آب و کارایی مصرف آب آبیاری، 2/0 درصد وزنی سوپرجاذب یا 10 تن در هکتار ورمی کمپوست است. با استفاده از حداکثر سوپرجاذب و ورمی کمپوست (s3v3) با افزایش نیاز آبی از 60% به 80% و از 80 به 100، مقدار کارایی مصرف آب آبیاری به ترتیب 6/5 % و 19/7 % افزایش یافت.