تاثیر اصلاح‌کننده‌ های خاک روی تعییرات آب‌نمود و رسوب‌نمود در شرایط آزمایشگاهی

عدم وجود اطلاعات کافی در خصوص چگونگی توزیع زمانی رواناب و رسوب ناشی از هر رگبار در حوزه های آبخیز از عمده مشکلات موجود در موفقیت پروژه های حفاظت آب و خاک است. حال آن که پژوهش های مرتبط با آن در مقیاس های مختلف و به ویژه در تعامل با کاربرد افزودنی ها بسیار کم مورد توجه قرار گرفته است. از این رو پژوهش آزمایشگاهی حاضر در قالب طرح کاملاً تصادفی با تعداد سه تیمار و با سه تکرار به منظور بررسی اثر اصلاح کننده های آلی (کاه و کلش برنج و کود دامی) و غیرآلی خاک (پلیمر بیش اندوز ta200) به ترتیب با مقادیر 0/5، 0/3 و 0/05 کیلوگرم بر مترمربع در فرآیند رواناب و رسوب خروجی از کرت و شیب 30 درصد برای خاک های شنی لومی جمع آوری شده از عمق 200 سانتی متری خاک سطحی مراتع ییلاقی البرز در شمال ایران باران های شبیه سازی شده با شدت های 30، 50، 70 و 90 میلی متر بر ساعت انجام شده است. نتایج نشان داد که تیمارهای حفاظتی در مقایسه با تیمار شاهد توانستند تاثیر معنی داری (0/05>p) در تغییرات آب نمود و رسوب نمود داشته باشند. علاوه بر آن، تغییرات آب نمود و رسوب نمود در شدت های مختلف نشان داد که تیمار حفاظتی کاه و کلش تاثیر بیش تری (45/60 درصد در مقایسه با سایر تیمارها از جمله شاهد) بر آب نمود و رسوب نمود در شدت های مختلف داشت.