تاثیر نوسانات زمانی فرسایندگی باران بر تغییرات فصلی رسوب دهی معلق (مطالعه ی موردی: حوزه کسیلیان)

شدت فرسایش و عوامل موثر بر آن به دلیل نوسان های فصلی آب و هوایی در طول سال تغییر می کنند. این پژوهش با هدف تعیین تغییرات زمانی فرسایندگی باران و رسوب دهی و تعیین زمان های بحرانی از نقطه نظر خطر فرسایش در حوزه ی کسیلیان انجام شد. به این منظور شاخص فرسایندگی باران ماهانه در 27 ایستگاه موجود در داخل و اطراف حوزه از ارتباط بین شاخصei30 با شاخص های سهل الوصول محاسبه و پس از انجام درون یابی به روش کریجینگ، میانگین ماهانه فرسایندگی حوزه به دست آمد. برای برآورد رسوب دهی از تلفیق منحنی سنجه رسوب حد وسط دسته ها و آمار جریان روزانه ایستگاه خروجی حوزه در شیرگاه استفاده شد. پس از محاسبه ی شاخص فرسایندگی و رسوب خروجی از حوزه در بازه های ماهانه، رابطه بین این دو مورد بررسی و تحلیل قرارگرفت. یافته های این پژوهش نشان می دهد که فرسایندگی باران و رسوبدهی تغییرات فصلی شدیدی دارند. فرسایندگی باران ماهانه حوزه دارای دو اوج یکی در اواخر پاییز در ماه های آبان و آذر با مقدار 41 و 29 مگاژول میلی متر بر هکتارساعت و دیگری در اوایل بهار در فروردین ماه با مقدار 24 مگاژول میلی متر بر هکتارساعت بود. در حد فاصل این دو اوج، فرسایندگی ناچیز است که دلیل احتمالی آن تغییر نوع بارش ها به دلیل کاهش دما در طول زمستان می باشد. اما رسوب دهی، دارای یک اوج می باشد که آن هم در بهار، ماه های فروردین و اردیبهشت با مقدار 13175 و 7200 تن رخ داده است. علت این تک اوجی بودن، می تواند جذب بخش عمده بارش های ابتدای سال آبی به علت خشک بودن زمین باشد. در حالی که با مرطوب شدن خاک در ماه های بهار، ضریب رواناب افزایش و فرسایش نیز بیش تر می شود.