تحلیل خطر زمین لغزش در حوزه آبخیز ماسوله با استفاده از تئوری دمپستر- شیفر (Dempster-Shafer) و Gis

تاثیراتی که عوامل زنده و غیرزنده بر حوزه های آبخیز در شرایط طبیعی می گذارند، باعث ایجاد تغییرات مثبت و منفی زیادی در آن می گردند. زمین لغزش ها که عامل فیزیکی است، یکی از تبعات منفی در این حوزه ها محسوب می شوند. از جمله مناطق مستعد در بروز این عامل طبیعی، حوزه آبخیز ماسوله در شمال کشور است. به منظور پهنه بندی خطر زمین لغزش از روش دمپستر شیفر بر اساس 14 عامل موثر که شامل زمین شناسی، شیب، جهت شیب، ارتفاع، فاصله از گسل، فاصله از جاده، فاصله از رودخانه، فاصله از آغل دام، شاخص قدرت رودخانه، شاخص ترکیب توپوگرافی، وضعیت مرتع، بافت خاک، بارندگی و کاربری اراضی است. نتایج نشان داد، عوامل سازند زمین شناسی و فاصله از آغل نقش مهمی در ایجاد خطر زمین لغزش منطقه داشته اند. چرای بیش از حد، خارج از فصل، زودتر از موعد، خروج دیرهنگام دام و نیز دام مازاد از عوامل زنده مستقیم تاثیرگذار بر وضعیت پوشش گیاهی، نقش توامان ایجاد خطر زمین لغزش را داشته اند. هم چنین یافته ها نشان می دهد ارتباط تنگاتنگی بین وقوع زمین لغزش ها و میزان بارندگی وجود دارد. از طرفی، در نقاطی از منطقه مورد مطالعه که سطح خاک لخت، شدت دام گذاری بالا و میزان بارندگی نیز حداکثر بوده است، زمین لغزش های متعددی به وقوع پیوسته است. نتایج ارزیابی مدل دمپستر شیفر با استفاده از روش roc دقت بالایی را برای تحلیل خطر زمین لغزش در منطقه مورد مطالعه نشان داد. لذا توجه به عوامل موثر بر خطر زمین لغزش و آگاهی از وضعیت آن در هر منطقه، ابزاری اثرگذار بر مدیریت جامع حوزه های آبخیز می تواند نقش مهمی ایفا نماید.