تعیین الگوی توزیع منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز الشتر، استان لرستان)

منابع آب یک کشور به ویژه آب زیرزمینی یک ثروت ملی است لذا برای استفاده بهینه از منابع آب موجود برنامه‏ریزی همه جانبه و آگاهانه الزامی است و این مهم جز با شناخت دقیق و صحیح پراکنش مکانی منابع آب میسر نخواهد شد. هدف از این پژوهش ارزیابی دقت روش های میان یابی مکانی جهت پهنه بندی مکانی پارامترهای کمی آب های زیرزمینی (سطح و عمق آب زیرزمینی) و بررسی تغییرات این پارامترها در طول دوره آماری مورد مطالعه در دشت الشتر واقع در استان لرستان می-باشد. بدین منظور از اطلاعات مربوط به چاه های پیزومتری در دشت الشتر استفاده شد و روش های زمین آمار شامل‏ کریجینگ ساده، کریجینگ ‏معمولی، کوکریجینگ‏ ساده، کوکریجینگ‏ معمولی ‏و روش عکس‏ فاصله با توانهای 1 تا 5 مورد بررسی قرار گرفت. بعد از کنترل کیفیت‏ و نرمال‏ سازی‏ داده‏ها، اقدام ‏به ترسیم واریوگرام گردید. با توجه به مجذور میانگین مربعات باقیمانده (rmse) کمتر، مناسب‏ترین واریوگرام، با استفاده از روش اعتبارسنجی (cv) حذفی و به کمک کمترین قدر مطلق خطا (mae)، مناسب ترین روش میان یابی انتخاب گردید. نتایج نشان داد که برای پهنه بندی عمق آب زیرزمینی در همه سال ها ی آماری روش کریجینگ ساده و برای پهنه بندی سطح آب زیرزمینی با استفاده از متغیرکمکی h، در مقایسه با سایر روش های میان یابی مورد بررسی روش کوکریجینگ معمولی دارای دقت بالاتری است