ارزیابی کارآیی مدل بیابان زایی Imdpa در تعیین فرسایش‌های آبی و بادی

برای بررسی و تهیه نقشه های بیابان زایی و فرسایش، مدل ها و روش های گوناگونی از جمله imdpa ، psiac و irifr ارائه شده است. در این پژوهش از مدل imdpa که مدل ارزیابی پتانسیل بیابان زایی می باشد و مدل psiac که ویژه ارزیابی فرسایش آبی و همچنین مدل irifr که اختصاص به ارزیابی فرسایش بادی دارد، برای منطقه چاه گوجی مه ولات در استان خراسان رضوی استفاده شده است. هدف از مطالعه و ارزیابی این منطقه، تهیه نقشه های فرسایش آبی و بادی با استفاده از روش imdpa به دو صورت تلفیقی میانگین هندسی و حداکثر محدودیت و سپس مقایسه کارایی دو نقشه با شاخص وضعیت فعلی تخریب و همچنین مقایسه آنها با مدل های psiac و irifr است. با توجه به بررسی آماری صورت گرفته بین نقشه های تولیدی نتایج نشان می دهد که مدل پیشنهادی imdpa بر اساس دیدگاه حداکثر محدودیت نسبت به نقشه فرسایش حاصله از تلفیق دو مدل psiac و irifr از همبستگی بیشتری با وضعیت فعلی تخریب برخوردار است، اگرچه هر دو همبستگی معنی دار خوبی با شاخص فوق دارند. همچنین نتایج نشان می دهد که نقشه فرسایشimdpa با روش میانگین هندسی فاقد همبستگی معنی دار (0/298=r) با شاخص وضعیت فعلی تخریب می باشد که نشان دهنده نامناسب بودن مدل فعلیimdpa است. برعکس مدل پیشنهادی imdpaبر اساس تلفیق حداکثر محدودیت با توجه به نتایج حاصله (**0/925=r) مناسب ترین روش برای تهیه نقشه فرسایش در مناطق خشک و بیابانی می باشد.

Efficiency Assessment of Desertification Model of IMDPA for Evaluating of Water and Wind Erosions

For the assessment and mapping of desertification and erosion models and methods were provided including, IMDPA, PSIAC and IRIFR. In this study, IMDPA model (as evaluation model of desertification potential) and PSIAC model (as evaluation model of water erosion) and IRIFR model (as also dedicated to wind erosion) has been used. Purpose of study is evaluation the water and wind erosion by IMDPA model and base on integration methods of geometric mean and maximum limitation. Then these models were compared to current state of degradation and IRIFR, MPSIAC models. Results show that proposed IMDPA model by maximum limitation has higher correlation to current state of degradation than IRIFR, MPSIAC models. Although both are significantly correlated well with the above criteria. The results also show that erosion map conducted by IMDPA model base on geometric limitation doesn rsquo;t have significant correlation (R=0.298) with current state of degradation, showing current method of IMDPA is not suitable. In verse, the result of the proposed model of IMDPA by maximum limitation (R=0.925**) is the most suitable method for mapping of erosion in desert and arid regions.