برآورد تبخیر از سطح آزاد آب در دشت مازندران (آب‌بندان دازمیرکنده) و مقایسه آن با هفت روش تجربی

ﺗﺒﺨﻴﺮ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ فرآیندﻫﺎﻱ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺗﺄﺛﻴﺮﮔﺬﺍﺭ در ﭼﺮﺧﻪ ﺁﺏ ﺍﺳﺖ که ﺳﺒﺐ ﺍﺯ ﺑﻴﻦ ﺭﻓﺘﻦ حجم زیادی از آب آب بندان ها و دریاچه ها می گردد که اندازه گیری آن اهمیت زیادی در برنامه ریزی منابع آب دارد. در این پژوهش به وسیله تشت شناور مقدار تبخیر از سطح آب بندان دازمیرکنده در استان مازندران به مدت 6 ماه (فروردینشهریور سال 1395) به صورت روزانه اندازه گیری شد و مقدار تبخیر محاسبه شده از طریق فرمول های مایر، usbr، شاهتین، هفنر، پنمن، مارسیانو و ایوانف ایستگاه دشت ناز ساری مقایسه شد و با استفاده از معیار های آماری مشخص شد روش ایوانف، usbr و شاهتین به ترتیب دارای دقت زیادی برای تعیین تبخیر از سطح آزاد در این منطقه می باشد. مقادیر جذر میانگین مربع خطا، انحراف نتایج و آزمون t در بهترین مدل به ترتیب 1.36، 0.18 و 0.95 می باشد. برای تعیین بهترین ضریب تشت با توجه به دقت فرمول ایوانف برای منطقه، از مقادیر روزانه تبخیر با ضرایب 0.6، 0.7، 0.75، 0.8، 0.85 و 0.9 استفاده شد. با توجه به نتایج آماری ضریب 0.75 با حداقل مقدار mbe, rmse و t به عنوان بهترین ضریب برای تشت شناور انتخاب شد. نتایج حاصل نشان دهنده ی 18 درصد تلفات تبخیر طی دوره پژوهش از حجم کل آب بندان می باشد که می توان با استفاده از بادشکن، اجسام شناور و برنامه ریزی صحیح منابع آب این مقدار را به حداقل رساند.