بررسی شاخص در جستجوی شخصیت در حیطه سلامت روانی در مثنوی معنوی

سابقه و هدف: در پزشکی فرامدرن توصیه می‌شود که برای ارتقای سطح سلامت جامعه از همه داشته‌های تاریخی، فرهنگی، ادبی و ... جوامع استفاده شود و ادبیات، مخصوصاً ادبیات فارسی حوزه گسترده‌ای است که در آن مسایل سلامتی، به ویژه در ابعاد روانی و معنوی به وفور مورد بحث قرار گرفته است. در این میان جلال الدین محمد بلخی(604-672ه-ق) مشهور به مولانا یکی از ستارگان درخشان ادب پارسی است که دارای آثار ارزشمندی می‌باشد. کتاب مثنوی معنوی که در اوج پختگی مولانا به رشته تحریر در آمده، حاوی مطالب بسیار سودمندی در زمینه شناخت انسان و ویژگی‌های روانی اوست، که بسیار نزدیک به حیطه سلامت روانی و معنوی می‌باشد. در این مطالعه، در بعد روانی سلامت با توجه به تعاریف سازمان بهداشت جهانی، صفت در جستجوی شخصیت، انتخاب و مصادیق مستقیم و غیرمستقیم آن در کتاب مثنوی معنوی مورد بررسی قرارگرفته است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه تطبیقی از نوع تحلیل محتوی می‌باشد، که اشعار و مطالب مرتبط با صفت در جستجوی شخصیت در شش دفتر مثنوی معنوی جستجو شده و مورد بررسی قرار گرفته است.یافته‌ها: نتایج به دست آمده برای صفت در جستجوی شخصیت، در مثنوی معنوی نشان می‌دهد که این صفت همان رشد و کمال انسانی است و بر اساس نظر مولانا برای اینکه فردی به شخصیت کامل خود که خداوند در او به ودیعه نهاده است دست یابد ضروری و پیش نیاز است که به مواردی خاص از جمله طلب و سفر از زندگی طبیعی محض به زندگی انسانی توجه داشته باشد.نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان می‌دهد که کتاب مثنوی معنوی سرشار از مطالب علمی بدیع و زیبا در حیطه سلامت روانی به ویژه صفت در جستجوی شخصیت بودن است؛ از آنجا که این اثر مورد اقبال بسیاری از افراد جامعه و مطالب آن ملموس و قابل درک است، پرداختن به مسایل سلامت روانی در آن می‌تواند برای حل مشکلات روانی و پیشگیری و ارتقای سطح سلامت روانی جامعه مفید باشد.