بررسی و تحلیل فقهی و حقوقی آرای قضایی در خصوص حقوق بیمار

یکی از مواردی که در آرای قضایی در خصوص حقوق بیمار دیده می‌شود، پزشکی است که به هنگام درمان موجبات فوت بیمار را فراهم کند. در پرونده‌ای، طبیب با انجام بی‌حسی موضعی مشاهده می‌کند، به بیمار شوک دست می‌دهد و فوت می‌کند و با توجه به آنچه که در دادنامه‌های صادره از دیوان محترم عالی آمده است، متهم را به پرداخت یک فقره دیه کامله به جهت شبه عمدبودن قتل در حق اولیای دم محکوم می‌کند. از یک دیدگاه، طبیب علت مرگ را ایجاد کرده و عنوان مباشر بر او صدق می‌کند؛ هرچند مطابق ضوابط طبی و فنی کاملاً حاذق و متبحر بوده و هیچ قصوری و تقصیری متوجه او نباشد و نیز از آنجا که پزشک قبل از معالجه، از بیمار یا اولیای او برایت اخذ نکرده و بیمار اذن در معالجه داده است نه اتلاف، او را می‌توان ضامن دانست. از سویی دیگر نظریه فقهایی چون ابن ادریس دیده می‌شود، به این‌که، اگر مشاهده می‌کنیم که گفته می‌شود کسی که به طبابت می‌پردازد باید از بیمار یا ولی او برایت اخذ کند و الا او ضامن می‌باشد، ناظر به جایی است که بیمار صغیر یا مجنون باشد و اهلیت اذن ندارد و باید از ولی او برایت گرفت؛ ولیکن اگر بیمار بالغ و عاقل باشد و خود، پزشک را به طبابت امر کرده باشد، دیگر ضمانی بر عهده طبیب نبوده، چه این‌که ولی به طبیب برایت داده باشد یا نه و دلیل ما بر این نکته اصل برایت است.