جایگاه قاعده اضطرار در بررسی فقهی درمان ناباروری

اضطرار یکی از عناوین ثانویه است که با وجود آن، حرمت فعل حرام، مرتفع و مجازات آن منتفی می‌گردد و در واقع، انجام آن فعلِ حرام، مباح و حلال می‌شود. اضطرار عبارت است از: واقع شدن شخص، تحت شرایط و موقعیت تهدیدآمیز درونی و طبیعی که خروج از آن شرایط و موقعیت، مقتضی ارتکاب فعل حرامی باشد. یکی از موارد عروض عنوان اضطرار بر موضوعات فقهی، درمان ناباروری است؛ یعنی اگر نازایی برای زوجین تا اندازه‌ای ایجاد مشکل کند که درمان آن، ضروری تشخیص داده شود، بنابر قاعده اضطرار (الضرورات تبیح المحظورات) ارتکاب به برخی از مقدمات درمان ناباروری که حرام است (از قبیل نگاه و لمس حرام) به‌عنوان حکم ثانوی، آن هم در حد ضرورت، مباح و حلال می‌گردد. تحقیق حاضر به بررسی جایگاه قاعده اضطرار در درمان ناباروری می‌پردازد.