تعظیم شعائر دینی و نسبت آن با مصوبات ستاد ملی مبارزه با کرونا

زمینه و هدف: بیماری کرونا ویروس که افراد زیادی را در جهان به کام مرگ کشانده، تهدیدی علیه سلامت عمومی به حساب می‌آید. در این راستا غالب کشورها جهت مهار و مدیریت این بیماری محدودیت‌هایی را وضع کرده‌اند که از حیث حقوقی لازم است در این محدودیت‌ها الزامات و چارچوب‌هایی را رعایت کنند. برخی از این چارچوب‌ها مانند لزوم رعایت اصل حاکمیت قانون، کلی و برخی دیگر از الزامات مرتبط با ساختار و ماهیت دولتها هستند. در ایران، رعایت موازین اسلامی وفق اصل چهارم قانون اساسی از مهمترین این بایسته‌ها است. با ملاحظه مصوبات ستاد ملی کرونا، شاهد نقض توامان مندرجات قانون اساسی از جمله اصل سوم و چهارم می‌باشیم به گونه ای که جانب تعظیم شعائر دینی به عنوان امر اجماعی در میان احکام اجتماعی رعایت نمی‌گردد و بین وضع محدودیت‌ها در تجمعات غیر دینی و دینی تناقض وجود دارد. مقالۀ حاضر در صدد بررسی حدود اختیارات دولت بر اعمال محدودیتها در اجرای مراسم مذهبی و تعظیم شعائر می باشد.مواد و روش ها: جستار حاضر بر اساس شیوۀ کتابخانه ای به جمع آوری داده های موجود در متون فقهی حقوقی در رابطه با تعظیم شعائر دینی و نیز محدودۀ وظایف حکومت (دولت) در دوران شیوع بیمار یها، پرداخته و با روش توصیفی تحلیلی به نقد و بررسی دیدگاههای مختلف همت گمارده و با استناد به قواعدی چون «منع تبعیض»، «انصاف» و «تناسب» گامی در جهت ارائه راهکار مناسب در رفع تناقض بین تعظیم شعائر و رفع خطر بیماری برداشته است.نتیجه گیری: یافته‌های مقاله حاکی از آن است که در دورۀ شیوع کرونا، اصول متعدد فقهی حقوقی از جمله قاعدۀ تقدیر، حکومت موازین اسلامی، اصل تناسب، اصل عدم تبعیض و اصل رفتار منصفانه از سوی ستاد مقابله با کرونا رعایت نشده و لازم است پیشنهادهای اعضای این ستاد، قبل از تصویب مورد بررسی کارشناسان شرعی و قضایی قرار گیرند تا بین رفع مخاطره بیماری و تعظیم شعائر مذهبی تعادلی نسبی ایجاد شود.