تاثیر علم و قصد بر مسوولیت مدنی ناقل بیماری‌های واگیردار
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
هوشمند فیروزآبادی حسین
|
|
منبع
|
فقه پزشكي - 1399 - دوره : 12 - شماره : 42 - صفحه:1 -18
|
|
چکیده
|
زمینه و هدف: یکی از دلایل شیوع سریع بیماری مسری اخیر کوید 19 در کشورهای مختلف از جمله ایران عدم اهتمام کافی برخی افراد به مسائل بهداشتی، توصیه‌های ایمنی و اصول پیشگیری توصیه شده توسط متخصصان درمان و بهداشت (مانند ضرورت توجه به انفکاک و فاصله‌گذاری اجتماعی و استفاده از لوازم بهداشتی همچون ماسک و مواد ضدعفونی‌کننده) است. این بی‌احتیاطی و عدم اهتمام منجر به شیوع بیشتر بیماری گاهی عالمانه و عامدانه و گاه بدون هرگونه قصد و اختیاری می‌شود. یکی از موضوعات پیش رو در بررسی مسوولیت افراد در قبال سرایت و انتقال این بیماری به دیگر افراد جامعه، واکاوی حالت‌های مختلف افراد انتقال‌دهنده از جهت میزان احتمالی که نسبت به سرایت بیماری به دیگران می‌دهند و نیز از جهت برخورداری از قصد و اختیار آنها در انجام فعل و در حصول نتیجه می‌باشد.مواد و روش‌ها: این جستار با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای فقهی و حقوقی به رشته تحریر درآمده است.نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های تحقیق حاضر، برای ناقل بیماری که ظن یا حتی شک سرایت بیماری به دیگران را دارد به دلیل اهمیت محتمل (کشته شدن دیگران) و با توجه به امکان استناد زیان به وی، می‌توان ضمان در نظر گرفت و نیز انتقال بیماری از شخص ناقل واجد قصد فعل (حتی بدون قصد نتیجه)، ضمان‌آور اما از ناقل فاقد قصد فعل، غیر ضمان‌آور دانسته شده است.
|
|
کلیدواژه
|
بیماری واگیردار، علم، قصد، کرونا، مسوولیت مدنی
|
|
آدرس
|
پژوهشگاه حوزه و دانشگاه (قم), گروه حقوق, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|