رابطه جنسی نامتعارف شوهر با زوجه از منظر فقه، حقوق و رویه قضایی

حق تمتع جنسی از جمله مهم‌ترین حقوق و تکالیف زوجین نسبت به یکدیگر است. زوجین در رابطه جنسی خود آزادند، اما این آزادی نباید موجب آسیب‌رساندن به یکی و یا هر دو شود. تاثیرات منفی رابطه جنسی نامتعارف بر زوجه، از لحاظ روحی و جسمی غیر قابل انکار است. نظر مشهور فقهای امامیه جواز نزدیکی نامتعارف همراه با کراهت شدید و برخی حرمت این عمل است. هر دو گروه برای اثبات نظر خود به آیات 222 و 223 سوره بقره استناد کرده‌اند، اما اکثر روایات در این مورد از لحاظ سندی ضعیف هستند. نامتعارف بودن عمل جنسی نوعی سوء معاشرت محسوب می‌شود که ماده 1103 قانون مدنی به صراحت با آن مخالفت کرده است. نظر به این‌که زوجین کم‌تر به طرح مشکلات جنسی در دادگاه می‌پردازند، در این خصوص رویه قضایی ناچیزی وجود دارد. زن می‌تواند اولاً بنا به ماده 1108 از تمکین در این خصوص امتناع کند؛ ثانیاً به استناد سوء معاشرت ناشی از این عمل الزام مرد به ترک آن را از دادگاه بخواهد و در صورت عدم الزام وی بنا بر عسر و حرج مندرج در ماده 1130 و یا شرایط ضمن عقد تقاضای طلاق نماید.