ضحاک ماردوش و انگل پیوک (دراکنکولوس مدیننسیس) در شاهنامه فردوسی (اولین گزارش تاریخی از ابتلا به انگل پیوک)

در اصطلاح علمی، انگل پیوک (دراکنکولوس مدیننسیس، کرم گینه، کرم مدینه، کرم اژدها، یا سابقاً فیلاریا مدیننسیس)، کرم انگلی رشته‌ای که طول بالغ آن به بیش از یک متر هم می‌رسد و در بافت‌های زیرپوستی آدمی و بعضی از پستانداران نواحی گرمسیر جای گرفته، باعث بیماری دردناک و گاهی کشنده‌ای می‌گردد.یکی از متون کهن ایرانی که در آن به این انگل پرداخته شده، شاهنامه فردوسی، بخش مربوط به داستان ضحاک است. ضحّاک، عربی‌شده «دهاک» است که در اوستا به صورت «اژی دهاک» آمده است. اسطوره ضحاک یکی از کهن‌ترین و رمزآلودترین اساطیر ایرانی است که از طریق خدای‌نامه‌های کهن به دست فردوسی رسیده و او متن خدای‌نامه را که هماهنگ با باورهای فرهنگی جامعه و در زبانی نمادین، اما مایه‌گرفته از حقیقت بوده، در زبانی شاعرانه توصیف کرده است.گمان نگارندگان بر این است که مارهای روییده بر دوش ضحّاک، در واقع همین انگل پیوک هستند که در پردازش اسطوره‌ای حکیم طوس از داستان ضحّاک و تصویر خوی اهریمنی وی، در پیکر مار تجسم یافته‌اند و توصیف او، اولین گزارش تاریخی ابتلا به این انگل در پستانداران بوده که در متون تاریخی و ادبی به آن اشاره شده است.