مروری بر خشکی چشم و درمان آن از دیدگاه طب سنتی ایران

مقدمه: خشکی چشم یکی از شایع‌ترین دلایل مراجعه بیماران به چشم‌پزشک می‌باشد که باعث افزایش ریسک بیماری‌های چشم و علائم پردردسر در فعالیت‌های مختلف فرد می‌شود. درمان‌های اولیه در بهترین حالت یک بهبوددهنده علامتی سطحی و گذراست و در برطرف‌کردن آسیب‌های سطح چشم و التهاب که بیشتر مبتلایان به خشکی چشم از آن رنج می‌برند، ناتوان است. از طرف دیگر افزایش شیوع این بیماری به دنبال استفاده از لنزهای تماسی و اعمال جراحی روی قرنیه مانند لازیک، اهمیت درمان و پیشگیری از بروز بیشتر آن را دوچندان کرده است. خشکی چشم در منابع طب سنتی تحت عنوان «خشونت القرنیه» مورد بحث قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی دیدگاه این مکتب در مورد خشکی چشم و درمان‌های آن می‌باشد.روش: در این مطالعه‌ مروری، منابع طب سنتی مانند طب اکبرى، نور العیون و جامع الفنون، تذکرة الکحالین، امراض العین و معالجاتها، الاغراض الطبیة و المباحث العلائیة، طب العیون، القانون فی الطب، اکسیر اعظم و شرح الاسباب و منابع طب نوین از کتب معتبر چشم‌پزشکی و موتورهای جستجو مانند google scholar ، pubmed در مورد خشکی چشم و درمان‌های ارائه‌شده مورد بررسی قرار گرفته است.یافته‌ها: «خشونت القرنیه» یکی از انواع بیماری‌های قرنیه می‌باشد. در این بیماری، خشکی قرنیه، ریزش اخلاط غیر طبیعی (تیز و شور) و مصرف داروهای پرحدت، باعث از بین‌رفتن رطوبت قرنیه و ایجاد ناهمواری در سطح آن می‌شوند که در نتیجه باعث از بین‌رفتن شفافیت قرنیه و اختلال در عبور نور از آن شده و منجر به بروز علامت‌هایی مثل احساس حرکت جسمی زبر و خشن در هنگام پلک‌زدن می‌شود. درمان‌های ارائه‌شده شامل درمان‌های موضعی (قطره و ضمادهای چشمی)، دستورات غذایی خاص و پاکسازی خلط مسبب می‌باشد.بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به دستاوردهای علمی حکمای طب سنتی در زمینه خشکی چشم و درمان‌های متنوع آن، امید است به راهکارهای مناسبی جهت ارزیابی و درمان خشکی چشم برسیم.