وابستگی مسیر به مثابه یک روش پژوهش جامعه شناسی تاریخی پزشکی: یک پارادایم تاریخی دانش پزشکی

پژوهش تاریخی همواره به آن دسته از اعمال گذشته انسان اهتمام داشته است که معنایی اجتماعی دارند و بسیاری از پدیده های جامعه شناسی تاریخی پزشکی را می توان با روش وابستگی مسیر به نحوی مناسب تبیین کرد. هدف اصلی این مقاله آن است که تحلیل وابستگی مسیر را به عنوان یک روش موثر در پژوهش جامعه شناسی تاریخی پزشکی بسط دهد. در این مطالعه، با یک روش تحلیل مفهومی- مقایسه ای، برای مطالعه جزییات کامل موارد پزشکی، یافته های زمینه مفاهیم با مستندات خرده موارد مطالعه مقایسه شده است. یافته ها نشان می دهد در چارچوب وابستگی مسیر دو نوع اصلی توالی بررسی می شود. نوع نخست، تحلیل وابستگی مسیر توالی خود تقویت کننده است. توالی هایی که ابتدا شکل می گیرند و سپس یک الگوی نهادی پزشکی را بازتولید می کنند. دومین نوع تحلیل وابستگی مسیر، بررسی توالی واکنشی است. در وابستگی مسیر، حلقه نهایی مورد توجه ویژه پژوهشگر است و به عنوان نتیجه تلقی می شود. مطالعات وابستگی مسیر بر مواردی انحرافی پزشکی نیز تاکید دارد. جهت گیری های تاریخی در کلیه جنبه های کار جامعه شناسی رو به پیشرفت است اما در هیچ موردی لزوماً جهت گیری منحصر به فردی وجود ندارد. تحلیل وابستگی مسیر نیز ذاتا خوب یا بد نیست بلکه تنها یک روش بالقوه مطالعه در پژوهش جامعه شناسی تاریخی پزشکی است و از آن می توان به عنوان یک پارادایم تاریخی دانش پزشکی یاد نمود.