بررسی مقایسه‌ای ویژگی‌های بیماران گیرنده خدمات طب سنّتی با بیماران طب رایج در شهر تهران

نتیجه مطالعات جدید نشان‏دهنده افزایش روزافزون مراجعات بیماران به طب سنّتی در ایران است. هدف مطالعه حاضر بررسی ویژگی‌های بیماران دریافت‌کننده طب سنّتی و مقایسه آن با گروه کنترل دریافت‌کننده طب کلاسیک است. درمجموع، از 202 بیمار مراجعه‌کننده به طب سنّتی و کلاسیک، پرسشنامه‌ای حاوی اطلاعات دموگرافیک، انگیزه، مزایا و معایب طب دریافتی تکمیل شد. طبق نتایج به‌دست آمده میزان رضایت‌مندی بیماران از نحوه درمان‏ خود، بر اساس 5 طیف خیلی‏کم تا خیلی‏زیاد تنظیم شد. نتایج نشان دادند که رضایت بیماران به‌صورت زیاد یا خیلی‏زیاد به ترتیب در گروه طب سنّتی 7/65 درصد و در طب رایج 31 درصد بود. میانگین طول مدت بیماری در بیماران طب سنّتی 5/61 ماه و در طب رایج 3/22 ماه بود. این اختلاف، معنی‌دار بود. بیشترین انگیزه مراجعه بیماران به درمان مورد نظرشان، اعتقاد به اثربخشی آن روش بوده است که البته تفاوت معنی‌داری بین دو گروه از این لحاظ وجود نداشت. به ترتیب 6/19 درصد بیماران طب سنّتی و 67 درصد بیماران طب رایج، به زیاد بودن هزینه درمانشان باور داشتند. در این بررسی 66 درصد بیماران طب رایج، عوارض جانبی در روش مورد استفاده‌شان را زیاد می‏دانستند؛ درحالی‌که هیچ‌یک از بیماران مراجعه‌کننده به طب سنّتی چنین نظری نداشتند. از نظر ترکیب جنسی به ترتیب 5/26 درصد و 31 درصد مراجعه‌کنندگان به طب سنّتی و رایج، مرد بودند. از نظر وضعیت تحصیلی 2/41 درصد بیماران طب سنّتی و 36 درصد طب رایج دیپلمه بودند. بر اساس آزمون t مستقل این دو متغیر و هم‏چنین وضعیت شغلی و اقتصادی، در دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد (p value > 0/005). با توجه به گرایش جدید به طب سنّتی و نگاه مثبت جامعه به آن، این پدیده نیازمند مدیریت و جهت‌گیری صحیح علمی برای بهره‌مندی از منافع آن و از طرفی جلوگیری از سو استفاده‌های احتمالی است.