بررسی نظام حقوقی اسلام و ایران درخصوص وصیت با تکیه بر فقه و حقوق مدنی

زمینه و هدف: نظام حقوق اسلامی پشتوانه‌ای قوی برای نظام حقوقی ایران می‌باشد، زیرا قانون‌گذار ایرانی، صریحاً در موارد مختلف به شرع و اسلام احاله داده شده است و کلیه تصمیمات تقنینی و قضایی کشور، بایستی مبتنی بر شرع باشد. در احکام اسلام، با توجه به جهات انسانی و اجتماعی، وصیت امری مُجاز بلکه نسبت به آن تاکید فراوان شده است. اهمیت وصیت در اسلام به اندازه‌اى است که پیامبر اکرم (ص) در این باره فرموده‌اند: «آنکه هنگام مرگ وصیت نکند، نقصى در مروت و عقل دارد». هدف ما در این مقاله: استخراج موارد سکوت و اجمال قوانین موضوعه ایران در باب وصیت، و ارائه پاسخ‌های مستدل با به‌کارگیری روش‌های معتبر فقهی جهت رفع اشکالات موجود درخصوص وصیت با تطبیق حقوق ایران و اسلام می‌باشد.یافته‌های تحقیق: یافته‌ها حاکی از این است که حقوق ایران و اسلام بیشتر با هم در تعامل بوده‌اند. و درخصوص وصیت حقوق ایران از حقوق اسلام اخذ شده است. بنابراین در بسیاری از مواردی که در حقوق مدنی مسائل مربوط به وصیت مسکوت مانده یا دارای ابهام می‌باشد. فقه اسلامی پاسخگوی ابهامات موجود می‌باشد.روش تحقیق: روش تحقیق به صورت استنادی و به روش کتابخانه‌ای با استفاده از ابزار فیش‌برداری می‌باشد.ملاحظلات اخلاقی: در این مقاله با اتکا به اصول اخلاقی، و پایندی به صداقت و امانتداری تدوین گردیده است.نتیجه گیری: با مداقه در قانون مدنی مشاهده می‌شود که مسائلی حقوقی در بحث وصیت وجود دارد که کم‌اهمیت نبوده، و ممکن است در بسیاری از موارد مشابه، موجب ابهام و سردرگمی شود و نزاع بین وراث و افراد ذی‌نفع شود و لازم است تا موارد سکوت و اجمال قانون مدنی در باب وصیت استحصاء گردد. و درخصوص موارد اجمال و موارد سکوت مانند اختلاف نظر اوصیاء، وصیت اشخاص بلاوارث، وصیت ثلث ترکه یا مازاد برترکه و ... که به دلایلی، قانون‌گذار در تعیین تکلیف آنها، سکوت اختیار کرده است و هیچ‌گونه پاسخی در قانون موضوعه برای آن یافت نمی‌شود، می‌توان با تاسی از فقه اسلامی راه‌حلی ارائه نمود.