بررسی رابطه بین نفس و بدن از نظر اندیشمندان ایرانی (ملاصدرا، جوادی آملی و طباطبایی)

زمینه و هدف: رابطه نفس و بدن از جمله مباحث بحث‌برانگیز در علم نفس‌شناسی بین اندیشمندان بوده و هست. عقیده ملاصدرا با بسیاری از اصول مشائین هم‌راستا می‌باشد. وی در مقوله رابطه نفس و بدن اصولی را تدوین نمود، با عناوین: اصالت وجود، تشکیک وجود، حرکت جوهری، ترکیب اتحادی ماده و صورت و وحدت نفس و قوا. ملاصدرا رابطه نفس و بدن را با اصول ذکرشده اثبات می‌کند.مواد و روش ها: این پژوهش بر اساس مطالعه کتابخانه ای و از نوع تحلیلی توصیفی است.یافته ها: . فلسفه ملاصدرا بر اصل «وجود» و تمایز آن از «ماهیت» استوار است. مساله وجود برای همه افراد با علم حضوری و ادراک شخصی قابل استنباط و دریافت می‌باشد، آنچه تفاوت‌ها را به وجود می‌آورد، ماهیت و ذات می‌باشد، همه رویدادها در اصل مشترک هستند که «وجود» نامیده می‌شود و در خصوصیات متفاوت هستند که «ماهیت» نامیده می‌شود. با این توصیف، وجود قطعاً حقیقی و ماهیت قطعاً نسبی می‌باشد. جوادی آملی معتقد است حقیقت وجود یکی است، اگر این حقیقت با نشانی آشکار یا پنهان نمایان شود، گستره کثرت کنار می‌رود. علامه طباطبایی بر این باور است که نفس، امری وجودی است که فی‌نفسه هم با بدن اتحاد دارد و هم استقلال، به گونه‌ای که انسان از لحظه به وجودآمدن صورت‌های گوناگونی را می‌پذیرد و حیاتی دارد که با شعور و اراده خودش می‌تواند در امور متفاوت دخل و تصرف داشته باشد.نتیجه‌گیری: این سه اندیشمند معتقدند، ارتباط بین نفس و بدن ارتباطی واحد و پیوسته است که اتحاد بینشان را نشان می‌دهد.