تاثیر دانش خارجی بر ارزش ویژه برند از طریق دو متغیر میانجی زنجیره دانش و کیفیت خدمات مورد مطالعه: بانک توسعه صادرات ایران

مدیران سازمان‌های سنتی بیشترین تمرکز خود را روی دارایی‌های مشهود و مادی مانند زمین، پول، نیروی کار و... می‌گذاشتند، ولی با عبور اقتصاد از مرحله سنتی به اقتصاد دانشی، مدیران سازمان‌ها باید از تک بعدی نگریستن به دارایی‌ها اجتناب کنند و اهمیت نقش دارایی‌های نامشهود را در ایجاد بقا و مزیت رقابتی درک کنند. یکی از صنایعی که رقابت روز به روز در آن شدت می‌یابد و مفهوم مزیت رقابتی و خلق ارزش در آن وضوح پیدا می‌کند، صنعت بانکداری است. در این راستا پژوهش حاضر درصدد است تا به بررسی تاثیر دارایی‌های نامشهود(دانش خارجی) بر کیفیت خدمات و ارتقای ارزش ویژه برند در صنعت بانکداری و در بانک توسعه صادرات ایران بپردازد. نوع مطالعه حاضر پیمایشی بوده و جامعه آماری تحقیق دارای دو بعد مشتریان و کارکنان است. روش نمونه گیری تحقیق، طبقه‌ای متناسب است، حجم نمونه مربوط به مشتریان طبق فرمول کوکران 384 است و حجم نمونه مربوط به کارکنان با توجه به جدول مورگان، 86 است. همچنین جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل سازی معادلات ساختاری (sem) و تحلیل عاملی تاییدی (cfa) استفاده شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد دانش خارجی به طور مستقیم تاثیر معناداری بر ارزش ویژه برند دارد. همچنین تاثیری که دانش خارجی از طریق متغیر میانجی زنجیره دانش بر کیفیت خدمات اعمال می‌کند تاثیری مثبت و معنادار است در صورتی که تاثیر مستقیم دانش خارجی بر کیفیت خدمات تاثیری منفی اعمال می‌کند. لذا نقش متغیر میانجی گری متغیر زنجیره دانش بسیار قوی است. همچنین کیفیت خدمات تاثیر معناداری بر ارزش ویژه برند داشته، اما به طور مجزا دانش مشتریان، عرضه کنندگان و رقبا که جز ابعاد ارزش ویژه برند هستند، نتوانستند از طریق زنجیره دانش تاثیر معناداری بر ارزش ویژه برند اعمال نمایند.