بازنمایی علمی

«بازنمایی علمی» بخش زیادی از ادبیات فلسفه علم را در دهه اخیر به خود اختصاص داده است. در این مقاله، دو رهیافت اصلی به بازنمایی علمی، رهیافت‌های غیر شناختی و شناختی، بررسی خواهند شد. در بخش اول، بازنمایی علمی و عناصر دخیل در آن، بدون توجه به دو رهیافت مذکور، معرفی می‌شوند. بخش دوم به نظریه‌های غیر شناختی بازنمایی می‌پردازد؛ نظریه‌هایی که «شباهت» را مبنای تعریف بازنمایی قرار می‌دهند. در ادامه این بخش به سه صورت‌بندی از مفهوم شباهت (این‌همانی جزیی، یک‌ریختی، و یک‌ریختی جزیی)، که بازنمایی بر اساس آن‌ها قابل تعریف است، می‌پردازیم. بخش سوم به انتقادهای وارد بر رویکرد غیر شناختی اختصاص دارد. بر اساس این انتقادها، شباهت نه شرط لازم بازنمایی است و نه شرط کافی آن. در پایان این بخش تعریفی شناختی از رابطه بازنمایی ارایه می‌شود. سرانجام در بخش چهارم به نظریه ترکیبی گی‌یری می‌پردازیم که سعی دارد هم شباهت و هم جنبه‌های شناختی را در خود جای دهد. استدلال خواهیم کرد که تعریف وی از بازنمایی دوری است.