دفاع از واقع گراییِ علمی در برابر استقرای بدبینانه جدید

کایلی استنفورد چالش جدیدی پیش روی واقع گرایی علمی قرار داده است که به استقرایِ بدبینانه جدید شهرت یافته است. طبق استدلال وی، برای هر نظریه علمی، نظریات بدیل نامتصوری وجود دارند که از دامنه درک دانشمندان فراتر می‌روند؛ بنابراین هیچ گاه نمی‌توان نسبت به هویاتِ مشاهده ناپذیرِ نظریات تلقی واقع گرایانه داشت. در این مقاله تلاش می‌شود با تاکید بر همگرایی نظریات موفق در تاریخ علم، از واقع گرایی علمی در مقابل استدلالِ استنفورد دفاع کنیم. این مقاله بر این نکته تاکید دارد که طبق استقرای بدبینانه جدید، با توجه به تعداد نامحدود نظریه‌های بدیلِ نامتصور در قبال هر نظریه موفقی، احتمالِ تطابق و وحدت یافتنِ نظریات مستقل بسیار بعید خواهد بود. در حالی که در تاریخ علم، مثال های بسیاری از پیوند یافتن نظریات موفق دیده می شود هم چنین تلاش می شود از ایده همگرایی در برابر نقدهای موسوم دفاع شود.

defending scientific realism against the new pessimistic induction

kyle stanford poses a new challenge to scientific realism, known as the new pessimistic induction. according to him, for every scientific theory, there are &unconceived alternative theories& that go beyond the understanding of scientists; therefore, one can never be realistic about the unobservable entities of theories. this article tries to defend scientific realism against stanford’s argument by emphasizing the convergence of successful theories in the history of science. this article emphasizes that under the new pessimistic induction, given the unlimited number of unconceived alternative theories to any successful theory, the possibility of &matching& and &unifying& independent theories will be very unlikely. whereas in the history of science, we see frequent examples of successful theories being linked. we also try to defend the idea of convergence against critiques.