دانش ها و نهادها در ساختار همه گیری: تحلیل زیست سیاسی پاندمی کرونا

ناآمادگی در مواجهه با همه گیری کرونا و نابسندگی مداخله ها و اقدامات در مهار آن، جهان را با شرایطی بحرانی مواجه کرده است. در این مقاله برآنم تا بر مبنای تحلیل و نقد زیست سیاسی نشان دهم که چرا دراین نقطه ایستاده ایم و اینکه این ناآمادگی و نابسندگی ریشه در ساختار همه گیری (ابژه ها، دانش ها و نهادها)دارد. در این تحلیل به ابژه ها، دانش ها و نهادهای مربتط با ساختار همه گیری خواهم پرداخت و نشان خواهمداد ساختار همه گیری سبب رویت ناپذیری ابژه هایی همچون شهر، شهروندی و جامعه و به محاق رفتندانش ها و نهادهای مرتبط با آن شده است. طبی سازی امور بهداشتی و مرجعیت دانش اپیدمیولوژی حاصلچنین فرآیند تاریخی ای است. به نظر می رسد احیای پزشکی شهری و توجه جدی به علوم انسانی سلامت بهعنوان پیوند دهندة علوم زیست پزشکی، سیاست و جامعه می تواند افق های نوی بگشاید.

knowledge and institutions in the structure of the epidemic: a biopolitical analytics of the corona pandemic

the unpreparedness to deal with the corona pandemic and the inadequacy of interventionsand measures to control that world has created a critical situation. in this article based onbiopolitical analytics, i want to show why we stand at this point and that unpreparednessand inadequacy have rooted in the structure of the epidemic (objects, sciences, andinstitutions). in this analysis, i will focus on the objects, sciences and institutions related tothe structure of the epidemic and scrutinize how the structure of the epidemic has causedinvisibility of objects such as the city, citizenship and society, which has led to thehiddenness of the related sciences and institutions. medicalization of the health and thepriority of epidemiology have been the result of this historical process. it seems that therevival of urban medicine and serious attention to health humanities as a potential linkbetween biomedical sciences, politics and society can open up new horizons.