کارنپ و کواین، رویارویی در فراوجودشناسی

هنوز نظریۀ کارنپ پیرامونِ وجودشناسی جان نگرفته بود که کواین به آن تاخت؛ و این، تاخت‌و‌تازی را میان دو فیلسوف برایِ بیش از نیم قرن موجب شده. هم‌چونان پرسش این است: حق با کدام یک بود/است؟ در مقالۀ پیشِ رو، با مرورِ نظریۀ کارنپ، نقدهایِ جسته‌و‌گریختۀ کواین را در سه عنوان به مواضعِ او روایت کرده‌ام. نشان داده‌ام که چگونه نظریۀ کارنپ را می‌توان از این سه نقد مبرا داشت. پس، با لحاظ کردنِ این‌که کواین موضعِ اختلاف را اشتباه تشخیص داده، و نه اختلافِ موضع را، به داوری میانِ دو فیلسوف نشسته، توضیح داده‌ام اگرچه کارنپ و کواین، هر دو، به نسبیتِ وجود قائل‌اند، آنیک به’نسبیتِ عام‘ باور دارد و این‌یک، به ’نسبیتِ خاص‘. از منظری دیگر، اگرچه دو فیلسوف در وجودشناسی شک‌گرا هستند، آن‌یک ’شک‌گرایِ مرتبۀ دوم‘ است و این‌یک، ’شک‌گرایِ مرتبۀ نخست‘. به عبارتِ دیگر، نشان داده‌ام که چگونه در روی‌کردِ وجود‌شناختیِ دو فیلسوف عاملِ توافق، عاملِ تخالف است. در میانِ این پیچیدگی‌ها، نتیجه گرفته‌ام که هر داوری یک‌سویه، بر موافقت یا مخالفتِ صرف، نادرست خواهد بود.

Carnap and Quine, Confrontation in Metaontology

Carnap’s view on ontology had not yet rallied that Quine attacked it; and this has caused a dispute between two philosophers for more than half a century. The question remains: which one was/is right? In this article after reviewing Carnap’s view, I have recounted Quine’s critiques, here and there, to his stands under three titles. It is shown how Carnap’s view can be justified from these three critiques. Then, after considering that Quine has identified the position of the difference incorrectly, but not the different position, I have explained, In the midst of arbitration between two philosophers, although Carnap and Quine, both, do maintain ontological relativity, the former believes in ‘general relativity’, and the latter in ‘special relativity’. From another point of view, although two philosopher do maintain ontological skepticism, the former is ‘second level skeptic’, and the latter is ‘first level skeptic’. In the other words. I have shown how in ontological approach of two philosophers “the reason for the agreement is the same for disagreement”. Among these complexities the conclusion is taken that any unilateral arbitration, on strict agreement or disagreement, will be wrong.