هویت انسان؛ مبنای عینیت در علوم انسانی هرمنوتیکی

مبانی روش‌شناختی پارادایم‌های عمده علوم انسانی و قضاوت در مورد اعتبار یا عدم اعتبار آنها متکی بر مبانی معرفت‌شناختی، وجودشناختی و انسان‌شناختی آن پارادایم است. آشنایی با مباحث انسان‌شناختی از دیدگاه دیلتای هم برای آشنایی با پارادایم تفسیرگرایی و هم برای شناخت پارادایم هرمنوتیکی مهم است. شناخت هویت دوگانه انسان یکی از اساسی‌ترین عناصر این پارادایم را پیش روی ما قرار می‌دهد. ارائه تصویر درستی از طبیعت انسانی و چگونگی توسعه بخشیدن به دقت ابزار عملی جریانات علمی یکی از دغدغه‌های اصلی دیلتای بود. از جمله کارهای بدیع او برقراری تعامل میان دو عنصر «طبیعت انسانی» و «تاریخی بودن» بود که تا زمان او گمان بر تعارض میان آنها می‌رفت و دیلتای آنها را در خدمت روش‌شناسی علوم انسانی درآورد. او با تبیین مبانی انسان‌شناختی، معارف به دست آمده از علوم انسانی را معتبرتر از یافته‌های علوم طبیعی می‌دانست و تلاش کرد بواسطه ثبات هویت انسانی در عین تاریخی بودن آن، اعتبار علوم انسانی را نشان دهد. این مقاله بر آن است تا به روشی تحلیلی عناصر اصلی اندیشه دیلتای به دست آید و سپس بر اساس ترکیب این عناصر نشان داده شود که چگونه عینیت علوم انسانی بر این مبنا تامین می‌شود.

Human Identity: Foundation of objectivity in Hermeneutical Human Siences

Mathematical entities, in physics, are used to represent the ontology of theories. But there is a distinction between mathematical entities and physical entities which mathematics refers to, and ignoring this distinction leads to strange and false conclusions. This paper aims to realize, in a realistic interpretation, what the wavefunction, as a mathematical entity, refers to.. It is emphasized that the confusion of the wave function as a mathematical element with the physical state leads to a strange conclusion that the dimensions of the physical space are in direct correspondence with the mathematical dimensions, or the configuration space is a real physical space. Moreover,It is suggested, that determination of the ontological status of the wave function needs a theory to connect and explain the relation between local beables and quantum state.