بازخوانی دیدگاه دیویی درباره‌ی واقع‌گرایی در علم (برمبنای بخش‌هایی از کتاب هنر به‌منزله‌ی تجربه)

جان دیویی در کتاب هنر به‌منزله‌ی تجربه نظریه‌ای بدیع درباره‌ی زیبایی و هنر ارائه می‌دهد که ریشه‌های آن را می‌توان در نگاه تکاملی و هگلی وی جست. کتاب ضمن معرفی نگاهی نو به هنر، به نحوی حاشیه‌ای به مقایسه‌ی علم و هنر می‌پردازد تا خواننده را در رسیدن به آراء نویسنده در فلسفه‌ی هنر راهنمایی کند. مقاله‌ی حاضر به بازنویسی دیدگاه دیویی درباره‌ی واقع‌گرایی علمی می پردازد.در این بازنویسی دعوی بر آن است که می‌توان با مقایسه‌هایی که دیویی میان هنر و علم در هنگام نگارش کتاب هنر به‌منزله‌ی تجربه انجام داده است، به درک بهتری از دعوای کنونی فلسفه علم میان واقع‌گرایان علمی و ساخت‌گرایان اجتماعی رسیددرواقع دیویی تصویری از اندرکنش مداوم انسان و جهان پیرامون ارائه می‌دهد که نه با خوانش‌های متعارف واقع‌گرایی در فلسفه‌ی علم سازگار است و نه با برداشت‌های رایج ساخت‌گرایی اجتماعی می‌خواند.

Rewriting Dewey’s Account on Scientific Realism (Based on parts of the book of art as experience)

John Dewey in the art as experience presents an exquisite theory of aesthetic and art, which its roots can be found in his evolutionary and Hegelian views. The book introduces a new look to art, besides, marginally, compares science and art to guide the reader in reaching the author’s views in the philosophy of art. The present paper seeks to rewrite Dewey’s view of scientific realism. In this rewriting, the claim is that by making comparisons between art and science as Dewey did during the writing of the book of art as experience, we can reach to a better understanding of the current debate between scientific realists and social constructivists in the philosophy of science. In fact, Dewey illustrates the continuous interaction of human and the environment, which is neither consistent with the usual readings of realism in the philosophy of science nor with the general interpretation of social constructivism.