امتزاج فقه و علوم اجتماعی

فقه سنتی هیچ ربط و نسبتی با علوم اجتماعی ندارد. همین فقه ربط و نسبت بسیار ناچیزی با معضلات و نیازهای متنوع جامعه‌ امروز ما دارد. نیز، هم پدیدارهای اجتماعی و هم مفاهیم و نظریه‌های علوم اجتماعیِ مرسوم،خصلتی تاریخی و متحول دارند. همچنین، مفاهیم و نظریه‌های اجتماعی هم معطوف به مسائل و نیازها و آمال تاریخاًمتحولِ جوامعی است که خاستگاه آن علوم بوده است و هم نتیجتا اعتبار محلی و تاریخی دارند.           در این مقاله تلاش شده تا با ارائه‌ یک قاعده‌ راهبردیِ روش‌شناختی این دو عرصه‌ بزرگ اما کم تاثیر یا بی تاثیر بر رفع معضلات و برآوردن حاجات و آمال جامعه، هم هر دو را دچار دگردیسی و تحول کرده و هم هر دو را معطوف به مجموعه‌ای از اهداف کنیم. در صورت تحقّق، برآیند این فرایندِ دگردیسی محتواییِ طولانی، امتزاج یا ترکیب دو عرصه‌ فقه و علوم اجتماعی است بگونه‌ای که تمییز آنها در بسیاری از قلمروها ناممکن و یا بسیار دشوار خواهد شد.

Miscellaneous Jurisprudence and Social Sciences

Fakhr alDīn Rāzī is a thinker of the 12th century who had a significant role in the dialog between two philosophical doctrines of his age, i.e. Peripateticism and kalām. He followed peripatetic methods to develop kalām theories. Razī’s theory of motion is in the frame of kalām Atomism. In this paper, I will show how the atomistic theory of motion is in interaction with Aristotelian fundamentals in Physics. I will show that Razi asserts discontinuity of motion, by relying on Aristotelian Continuity principles and rejecting to some premises. Then, I discuss the significance of this theory from the history of science’s view.