معمای جدید استقرا و انواع طبیعی

گودمن نخستین کسی بود که به معمایش درباره استقرا پاسخ داد، هرچند پاسخی نسبی‌گرایانه که زمینه‌ای شد برای پروژه برساخت‌گرایی وجودشناختی‌اش. واقع‌گرایانی که دغدغه حفظ معرفت استقرایی را داشتند اما کوشیدند با نقد راه حل او و ارائه راه حلهای بدیل اعتبار قاعده استقرا و نتیجتا معرفت استقرایی را بازیابی کنند. در اینجا من سه واکنش جکسون، الدر و گادفری‌اسمیت را به معما و راه‌حل گودمن بررسی می‌کنم. این ارزیابی با محوریت ایدۀ انواع طبیعی انجام می‌شود، ذیل این پرسش که آیا این ایده (با فهمی‌واقع‌گرایانه) می‌تواند راهی برای حل معمای گودمن به روی ما باز کند یا خیر؟ واکنش جکسون را به پشتوانۀ نقدهای الدر و گادفری‌اسمیت به نقد می‌کشم. پس از آن به سراغ راه‌حل الدر می‌روم و نشان خواهم‌داد پیشنهاد او حاوی نوعی مصادره‌به‌مطلوب است. سپس راه‌حل گادفری‌اسمیت را بررسی خواهم‌کرد، که در واقع نوعی بازسازی از راه حل جکسون است، با این تفاوت که به‌جای مفهوم پردازی فلسفی، به قواعد روش‌شناسی آماری توسل جسته‌است. به عقیدۀ من این پیشنهاد از یک سو پیشنهاد خوبی برای حل معمای گودمن است، و از سوی دیگر قویا نیز بر فرض انواع طبیعی تکیه دارد. اما در عین حال نمی‌تواند راه‌حل خود گودمن را از حیّز انتافع ساقط کند؛ راه‌حلی که از قضا به لحاظ متافیزیکی نیز سبکتر است.

New Riddle of Induction and Natural Kinds

Goodman was the first one who answered his own riddle of induction, although a relativist answer which opened a way for his constructivist ontological project. Realists, concerned with inductive knowledge, however, attempted to retrieve this kind of knowledge by attacking his answer and providing alternative answers to the riddle. Here I examine three reactions, by F. Jackson, C. Elder and P. GodfreySmith. This examination proceeds concentrating on the idea of natural kinds; whether this idea can open a (realist) way to deal with Goodman’s riddle? Jackson’s suggestion is examined borrowing Elder’s and GodfreySmith’s critics. Then I will go to Elder’s suggestion showing that it involves begging the question. Then GodfreySmith’s suggestion, which is indeed a reconstruction of Jackson’s idea that appealed to rules of statistical methodology instead of a philosophical conceptualization, is examined. This suggestion seems to me a prpoer idea to deal with Goodman’s riddle, on the on hand, and deeply relies on the idea of natural kinds, on the other. However, it is cannot disable Goodman’s own suggestion, which is also weaker metaphysically.