علم و تکنولوژی در پسا-پدیدارشناسی

پساپدیدارشناسی را می‌توان نسخۀ پراگماتیستی سنت پدیدارشناسی هوسرل و هایدگر دانست. اندیشمندان این جریان سعی خود را در جهت تطبیق روش پدیدارشناسی در قلمرو مطالعات انضمامی علم و تکنولوژی متمرکز ساخته‌اند تا تصویری از نحوۀ درآمیختگی انسان و جهان‌ با علم و تکنولوژی را به نمایش گذارند. درین مسیر، نقش تکنولوژی -به مثابه مصنوعات- و ابزارها در شکل‌گیری چارچوب معرفتی انسان معاصر در قالب علم تجربی، مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین تقوّم علم پساگالیله‌ای به مصنوعات تکنیکی و نیز تامین واقعگرایی آن از رهگذر حضور ابزار در متن کنش آزمایشگاهی از موضوعات مطرح شده در پساپدیدارشناسی است. از آنجا که پساپدیدارشناسی در عین استفاده از فلسفه‌ورزی متقدم و متاخر هایدگر درباب نسبت علم و تکنولوژی، نقد عمل‌گرایانۀ رویکرد متاخر وی را نیز هدف قرار داده، باید پرسید که تا چه میزان این چرخش عمل‌گرایانه ظرفیت حل معضلات نظری و رفع مشکلات عملی علم و تکنولوژی در جهان معاصر را داراست

An Examination about Reduction and Emergence in Chemistry: Review And Criticism Of Alex Manafu’s arguments

Postphenomenology can be considered as the pragmatist account of Husserl’s and Heidegger’s phenomenology. Thinkers of this new line of thinking attempt to apply the phenomenological methodology in the realm of science and technology studies in order to give an account of how the contemporary human being and world are profoundly imbued with science and technology. To do this, they set forth an analysis of the role of technological atrefacts in the actualization of the modern framework of theoretical thinking, namely empirical science. Postphenomenology revolves around the dependence of the postGalileo science on the mediation of instruments and artefacts in human perception. Postphenomenology also argues in favour of scientific realism by reliance on the presence of technical instruments within the structure of laboratory engagement. Postphenomenologists benefit from both early and later Heideggerian insights on the nature of relations between science and technology; and yet, they pragmatically criticize Heidegger’s later philosophy of science and technology. However, one must ask why and how such an empirical turn is fruitful in solving both theoretical problems and practical crises, made by modern science and technology