اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر اضطراب، افسردگی و شادکامی مادران دانش آموزان مقطع راهنمایی شهرستان کرج در سال تحصیلی 1391-1390

زمینه: یادگیری موفقیت آمیز مهارت های زندگی، احساس یادگیرنده را در مورد خود و دیگران تحت تاثیر قرار می‌دهد و موجب ارتقای توانایی‌های روانی اجتماعی همچون عزت نفس، ابراز وجود و مسیولیت پذیری و ارتباط مطلوب بین فردی می گردد. هدف: هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش اضطراب، افسردگی و افزایش شادکامی مادران است.روش: جامعه آماری مطالعه، کلیه مادران دانش آموزان مقطع راهنمایی ناحیه 3 کرج که در سال تحصیلی 91-90 به مرکز روان شناختی رازی کرج مراجعه کردند، که 52 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردیدند که 16 نفر مضطرب، 16 نفر افسرده و 20 نفر مضطرب – افسرده بودند که به طور هدفمند انتخاب و در گروه های کنترل و سه گروه آزمایشی مضطرب، افسرده و مضطرب- افسرده قرار گرفتند؛ سه گروه آزمایشی آموزش مهارتهای زندگی را به تعداد 15 جلسه‌ی 75 دقیقه‌ای دریافت کردند ولی گروههای کنترل آموزشی دریافت نکردند. روش تحقیق، نیمه تجربی (طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. ابزار اندازه گیری در این تحقیق شامل مقیاس اضطراب زونگ (1970) ، سیاهه افسردگی بک ( 1978 ) و سیاهه شادکامی آکسفورد (1989) است که پایایی آنها به ترتیب 78/0 ، 86/0 و 81/0 می باشد. یافته‌ها: یافته های حاصل از پژوهش در سه مرحله پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری نشان می دهد که آموزش مهارتهای زندگی منجر به کاهش اضطراب و افسردگی و افزایش شادکامی در هر سه گروه آزمایشی شده است. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته های تحقیق، از آموزش مهارتهای زندگی می توان به عنوان یک مداخله در جهت کاهش اضطراب و افسردگی و نیز افزایش شادکامی در مادران مضطرب، افسرده و مضطرب- افسرده استفاده نمود.