بررسی اثربخشی گروه درمانی چند خانواده‏ای بر حل تعارضات والدین - فرزندان و کاهش پرخاشگری نوجوانان دختر 14-15 ساله شهر مشهد

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی گروه درمانی چند خانواده‏ای بر حل تعارض والدین و نوجوانان و کاهش پرخاشگری فرزندان انجام شد. روش تحقیق از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس‏آزمون با گروه گواه و اندازه‏گیری مکرر بود. نمونه پژوهش، شامل 25 نوجوان دختر 14- 15 ساله به همراه والدینشان بودند که بصورت داوطلب از میان دیگر نوجوانان مراجعه کننده به کلینیک‏های روان‏شناختی نواحی 4 و 6 آموزش و پرورش انتخاب شدند. در این پژوهش به منظور جمع‏آوری داده‏های اولیه از مصاحبه بالینی، جهت سنجش میزان تعارضات از مقیاس رتبه بندی والد کودک (pcrs ) و برای ارزیابی میزان پرخاشگری نوجوانان، از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری ( aq) استفاده شد. از تحلیل واریانس با اندازه‏گیری مکرر و آزمون تعقیبی lsd، برای مقایسه میانگین‏ها استفاده شد. نتایج حاکی از اثربخشی گروه درمانی با چند خانواده بر حل تعارضات میان والدین و نوجوانان بود (05/0 > p). نتایج نشان دادند که گروه درمانی با چند خانواده در مقایسه با دو گروه کنترل دیگر، عاطفه مثبت و گفت و شنود میان نوجوانان و والدینشان را به صورت معناداری افزایش داده است (05/0 > p). با اینحال، فرض تاثیر گروه درمانی درکاهش پرخاشگری نوجوانان از لحاظ آماری (05/0 > p) مورد تایید واقع نشد.