ارزیابی تنوع ژنتیکی در ژنوتیپ‌های چغندرقند (beta vulgaris l.) با استفاده از نشانگر issr

چغندرقند یکی از مهمترین گیاهانی است که در تامین غذای مردم جهان نقش کلیدی دارد و از نظر ارزش غذایی در ردیف برنج، ذرت، گندم، سیب زمینی و حبوبات قرار دارد. تعیین میزان تنوع ژنتیکی در مواد گیاهی گام اولیه برای شناسایی، حفظ و نگهداری ذخایر توارثی و طراحی برنامه‌های اصلاحی می باشد. به منظور بررسی تنوع ژنتیکی در 20 ژنوتیپ چغندرقند، از 20 آغازگر issr استفاده گردید. بعد از استخراج dna و تکثیر قطعات با استفاده از آغازگرهای issr، نوارهای حاصله امتیازبندی شدند و تجزیه های آماری صورت گرفت. ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی ﺗﻨﻮع ژﻧﺘﯿﮑﯽ ﺑﻪدﺳﺖ آﻣﺪه در ژﻧﻮﺗﯿﭗهای چغندرقند مورد مطالعه نشان داد که بیشترین میزان محتوای اطلاعات چند شکلی (pic) مربوط به مکان ubc853 (38/0) و کمترین میزان pic مربوط به مکان ubc847 (13/0) بود. همچنین بیشترین میزان شاخص شانون که نشان دهنده تنوع بین جمعیتی است، مربوط به مکانubc830 (32/4) در حالی که مکان ژنی ubc847 دارای کمترین میزان شاخص شانون (58/0) بود. تجزیه خوشه ای براساس داده های مولکولی با استفاده از ضریب تشابه جاکارد و روش upgma، ارقام را در 4 گروه اصلی قرار داد. براساس نتایج حاصل از تجزیه به مولفه های اصلی، سه مولفه اول به ترتیب 67/72، 99/5 و 05/4 درصد از واریانس کل را توجیه کردند. گروهبندی حاصل از مولفه های اصلی، نتایج تجزیه خوشه ای را تا حدی تایید کرد. از نتایج حاصل از این مطالعه می توان در برنامه های به نژادی چغندرقند استفاده نمود.