ارزیابی ساختار ژنتیکی شتر با استفاده از روش های pca و خوشه بندی سلسله مراتبی

الگوهای حاصل از داده های مولکولی می توانند جهت شناسایی ارتباط میان جمعیت های یک گونه به کار گرفته شوند. در ایران، شتر به عنوان یکی از منابع مهم جهت تامین شیر، گوشت و الیاف کاربرد گسترده ای دارد. با استفاده از 8 جفت نشانگر ریزماهواره (ywll08، volp03، volp08، ywll38، cvr01، ywll44، volp32 وvolp67 ) ساختار و فاصله ژنتیکی جمعیت 81 نفره شتر، ارزیابی گردید. با استفاده از روش نمکی بهینه یافته، dna ژنومی شترها استخراج و تکثیر جایگاه های ریزماهواره از طریق واکنش زنجیره ای پلیمراز با موفقیت انجام شد و فرآورده های حاصل روی ژل پلی آکریل آمید 8% واسرشته ساز الکتروفورز شدند. بیشترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت شهربابک و صحرای جهاد (56/0) و کمترین آن بین دو جمعیت رفسنجان (11/0) مشاهده گردید. نتایج pca به بهترین شکل تعداد گروه های ژنتیکی موجود در مجموعه داده ها را توجیه کرد و نشان داد که کل نمونه ها به 3 مولفه اصلی تفکیک شدند. هم چنین نتایج خوشه بندی سلسله مراتبی نشان داد که در اولین سطح خوشه بندی، جمعیت های شهربابک، رفسنجان 1 و رفسنجان 2 در خوشه مشترکی قرار دارند و جمعیت شمشیرآباد خوشه متمایز دیگری را به خود اختصاص داده است، در حالی که جمعیت صحرای جهاد در یک خوشه کاملا مستقل قرار گرفته است. در کل نتایج حاصل از این مطالعه نشان دهنده مطابقت خوشه بندی ژنتیکی جمعیت ها با فواصل جغرافیایی آنهاست.