بررسی اثر یون های مس و روی بر فعالیت آنزیم میروزیناز و تشکیل سولفارافان در گیاه lepidium draba

میروزیناز یک آنزیم بتا-تیوگلوکوزید گلوکوهیدرولاز است که با جدا نمودن یک گلوکز از گلوکوزینولات ها یک حدواسط ناپایدار بنام آگلیکون تولید می نماید. اگلیکون تحت شرایط محیط بازآرایی نموده و به ترکیبات مختلفی از قبیل تیوسیانات، ایزوتیوسیانات و نیتریل تبدیل می شود که از بین آن ها، ایزوتیوسیانات ها اهمیت دارویی بسیاری دارند. سولفارافان یکی از مهم ترین ایزوتیوسیانات ها است که از هیدرولیز گلوکوزینولات گلوکورافانین توسط میروزیناز بدست می آید. در این تحقیق، جهت بررسی اثر یون های مس و روی بر فعالیت آنزیم میروزیناز و بازآرایی قطعه آگلیکون در گیاه ازمک (lepidium draba)، بترتیب مقدار گلوکز و مقدار سولفارافان تولید شده مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج نشان دهنده افزایش معنی دار فعالیت آنزیم میروزیناز در غلظت 8 میکرومولار یون روی در مقایسه با نمونه شاهد می-باشد، البته با افزایش غلظت این یون در محیط، فعالیت آنزیم بطور معنی داری کاهش یافت. در حالیکه در حضور یون های مس، فعالیت این آنزیم در تمامی غلظت ها نسبت به نمونه شاهد به طور معنی داری افزایش یافت و بیشترین میزان فعالیت در غلظت 4 میکرو مولار یون مس مشاهده گردید. از طرف دیگر، مقدار سولفارافان در حضور هر دو یون به ویژه یون روی نسبت به نمونه شاهد کاهش یافت. از مجموع نتایج چنین استنباط می شود، یون های مذکور به ویژه عنصر مس در غلظت های کم اثر تحریکی بر فعالیت میروزیناز دارد. همچنین این یون ها به ویژه یون روی بر بازآرایی آگلیکون نیز تاثیر داشته و مسیر بازآرایی را به سمت ترکیباتی دیگر، غیر از ایزوتیوسیانات ها منحرف می کنند. لذا حضور یون های فلزی در طی واکنش سبب کاهش تولید سولفارافان می گردد