جایگزینی سیستیین 11 با سرین ‎در یکی از ایزوفرم‌های تیوردوکسین برنج (ostrx23)‏ ‎‏ با روش جهش‌زایی هدایت شده‎ و اثر ‏آن بر میزان دایمر شدن و فعالیت احیایی

تیوردوکسین (trx) ها، پروتیینهایی کوچک هستند که با داشتن یک گروه تیول- دیسولفید در جایگاه فعالشان نقش مهمی در تنظیم اکسایش- احیای سلولی دارند. برخلاف جانوران و پروکاریوت‌ها، در گیاهان ایزوفرم های مختلفی trx وجود دارد که بر اساس مجل آنها در سلول در هشت زیرگروه f، m، x، y، z، o، s و h قرار می‌گیرند. ایزوفرمهای مختلفی از trx h‏ در سیتوپلاسم سلول های گیاهی وجود دارند. از جمله در برنج نه ایزوفرم trx h وجود دارد که از این میان ایزوفرمهای ostrx20، ostrx1، ostrx23 و ostrx18 علاوه بر دو اسید‌آمینه‌یcys در جایگاه فعال، دارای یک یا دو cys اضافی در انتهای آمین توالی خود نیز میباشند. در پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش cys انتهای در توالی پروتیین ostrx23، با روش جهش‌زایی هدایتشده cys11باُser جایگزین شد. پروتیین جهش‌یافته (c11sostrx23) و طبیعی (wtostrx23) در باکتری اشریشیاکلی سویه روزتا به صورت دگرساخت بیان و خالصسازی شدند و فعالیت احیایی آنزیم‌های طبیعی و جهش‌یافته در واکنش با انسولین بررسی شد. همچنین دایمر و مونومر بودن این پروتیین ها از طریق ران کردن آنها در دو شرایط احیا و عدم احیا بر روی ژل sds-page مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده سیستیین انتهایی درostrx23، با ایجاد پیوند دیسولفیدی نقش کلیدی در دایمرشدن پروتیین دارد اما تاثیری بر فعالیت احیایی ندارد.