باززایی دو رقم تجاری نیشکر Cp48-103 و Cp69-1062 از ریزنمونه های برگ انتهایی

نیشکر یکی از مهم ترین گیاهان صنعتی کشور است. با توجه به عدم گلدهی این گیاه در شرایط مزرعه ای در مناطق نیشکرخیز ایران، مهندسی ژنتیک و استفاده از روش های انتقال ژن از جمله راهکارهای مهم جهت بهبود صفات زراعی این گیاه است. استفاده از این تکنیک ها در اصلاح نیشکر نیازمند بهینه-سازی باززایی این گیاه از بافتهای مختلف گیاهی از جمله برگ است. در این تحقیق تلاش شد تا کلیه مراحل کشت بافت دو رقم تجاری نیشکر cp48-10 و cp69-1062 از برگ های پیچیده انتهایی ساقه بهینه سازی شود. برای تهیه نمونه های مناسب کشت، دو روش برش مورد بررسی قرار گرفت که روش برش استوانه از وسط، در مورد برگ های پیچیده انتهایی نسبت به تهیه رینگ از نتایج بهتری برخوردار بود. استفاده از محیط کشت ms جامد با 3 میلی گرم در لیتر هورمون 2,4-d بهترین نتایج را برای تولید کالوس در پی داشت. به منظور تولید شاخساره از کالوس ها، ترکیب هورمونی 1 میلی گرم در لیتر bap به همراه 2 میلی گرم در لیتر کینتین بهترین پاسخ دهی را داشت. گیاهچه های تولید شده، در محیط ms حاوی 5 میلی-گرم در لیتر iba به همراه 1 میلی گرم در لیتر کینتین و همین طور تیمار 3 میلی گرم در لیتر naaبه همراه 3 گرم در لیتر زغال فعال، بهترین شرایط برای ریشه دهی را داشتند. در تیمارهایی که از زغال فعال استفاده شده بود، گیاهچه های حاصل از نظر صفات اندازه گیری شده شامل: زمان ریشه زایی، طول ریشه و تعداد گیاهان به ریشه رفته نتایج بهتری را نسبت به عدم استفاده از آن نشان دادند.