تجزیه و تحلیل ژنتیکی و فیلوژنتیکی ناحیه کنترل ژنوم میتوکندریایی مرغ های بومی خراسان

مطالعه بر روی مرغ های بومی می تواند به حفظ تنوع ژنتیکی جمعیت ها، پیاده نمودن برنامه های اصلاح نژادی و بدست آوردن اطلاعات در رابطه با ساختار ژنتیکی آنها کمک کند. توالی یابی ژنوم میتوکندری یکی از کاربردی ترین روش ها برای تعیین رابطه فیلوژنتیکی بین جمعیت ها و گونه های نزدیک به هم محسوب می شود. هدف از این مطالعه بررسی توالی نوکلیوتیدی ناحیه کنترل از dna میتوکندریایی مرغ های بومی خراسان و مطالعات ژنتیکی و فیلوژنتیکی بود. در این مطالعه از 5 قطعه مرغ بومی خراسان نمونه خون تهیه شد پس از استخراج dna از نمونه های خون، تکثیر ناحیه کنترل به طول 845 جفت باز با آغازگرهای اختصاصی صورت گرفت. توالی یابی ناحیه تکثیر شده به روش سانگر انجام گردید. با استفاده ازتوالی های مشابه ژنوم میتوکندریایی دیگر نژادهای مرغ موجود در پایگاه ncbi، درخت فیلوژنتیکی ترسیم شد و ماتریس فواصل ژنتیکی بین مرغ بومی خراسان با دیگر نژادها برای ناحیه کنترل ژنوم میتوکندریایی تشکیل گردید. نتایج نشان داد که در بین توالی های نمونه های مورد مطالعه، تفاوت های هاپلوتایپی وجود نداشت. نتایج آزمون فیلوژنتیکی نشان داد حداقل فاصله ژنتیکی بین مرغ های بومی خراسان با مرغ های مرندی از ایران، لگهورن سفید، buff cochin و satsuma dori از ژاپن، lv erwu از چین، denizli و gerze از ترکیه، dandarawi از مصر و هند وجود دارد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که قرابت زیادی بین مرغ های بومی خراسان از ایران با مرغ های آسیایی وجود دارد.