تاثیر تغییرات تک نوکلیوتیدی در ژن های کاپاکازیین، استیوپونتین وPPARGC1 روی صفات تولید شیر و کیفیت تولید پنیر نژاد براون سوییس

شیر از دیرباز به عنوان غذای کامل و تامین کننده بخشی از نیازهای تغذیه ای روزانه انسان مورد توجه بوده است. یکی از ترکیبات مهم شیر پروتیین ها می باشند که در صنایع فرآوری شیر و تکنولوژی تولید محصولات شیری مانند پنیرسازی، فاکتور مهمی بشمار می آیند. عوامل متعددی از جمله ژنتیک می-توانند بر مقدار و ترکیبات شیر و نهایتا کمیت و کیفیت پنیر تاثیر گذارند. در این راستا، از طریق تکنیک-های ژنتیک مولکولی نواحی متعددی روی ژنوم گاو از جمله کروموزوم 6 شناسایی شده است. در این پژوهش تاثیر 3 ژن کاپاکازیین، اوستیوپونتین و ppargc1? از کروموزوم فوق روی صفات تولیدی شیر و راندمان تولید پنیر بررسی شد. استخراج dna به روش استخراج نمکی از نمونه خون 100 راس گاو براون سوییس انجام شد. ژنوتیپ ها به روش pcr-rflp و با استفاده از آنزیم های hinfi، bsuri،nhei و bsri تعیین شدند. ارزش های اصلاحی با نرم افزار ِdfreml برآورد و چهار فاکتور راندمان، درصد چربی و پروتیین و ماده خشک پنیر اندازه گیری شدند. همچنین، ارتباط چندشکلی ها با ارزش اصلاحی صفات و کیفیت محصول پنیر در سطح معنی داری 5% با رویه glm بررسی گردید. فراوانی های ژنی و ژنوتیپی محاسبه شد و نتایج نشان داد که بجز کاپاکازیین بقیه جایگاه ها در حالت تعادل هاردی-واینبرگ قرار داشتند. در این تحقیق ژنوتیپ روی محصول پنیر اثر معنی دار نداشت اما تاثیر همزمان ژنوتیپ ppargc1? -t19c و کاپاکازیین روی ارزش های اصلاحی تولید شیر معنی دار بود. ارتباط معنی دار بین چندشکلی های تک نوکلیوتیدی با صفات تولید شیر، راهکار مناسبی جهت بهبود ارزیابی های گاو شیری است. استفاده از روش های شناسایی تک نوکلیوتیدهای متراکم در پژوهش های تکمیلی، توصیه می شود.