بررسی ساختار ژنتیکی سگ های بومی ایران با استفاده از اطلاعات ژنوم میتوکندری

هدف تحقیق حاضر مطالعه ساختار ژنتیکی سگ های بومی ایران و مقایسه با دیگر نژادهای خارجی است. برای این منظور نمونه های خون از 93 قلاده سگ از جمعیت های مختلف، از نقاط مختلف کشور جمع آوری گردید، همچنین به منظور مقایسه نتایج حاصل با دیگر نژادهای آسیایی و اروپایی، 655 توالی 582 جفت بازی از ناحیه کنترل ژنوم میتوکندری از بانک اطلاعات ژنوم دریافت شد. استخراج dna کلیه نمونه های خون صورت گرفت و برای تکثیر و تعیین توالی ناحیه کنترل ژنوم میتوکندری استفاده شد. با مطالعه توالی 582 جفت بازی ناحیه کنترل ژنوم میتوکندری، 25 هاپلوتیپ تشخیص داده شد. مقدار تنوع نوکلیوتیدی کل برای سگ های بومی ایران 00704/0±01354/0 بدست آمد. نتایج آنالیز واریانس مولکولی با استفاده از روش f-statistics مقدار معنی داری را نشان داد (029/0=fst و 000/0=p). مقادیر شاخص تثبیت با استفاده از این روش دارای دامنه ای بین 02671/0- الی 37481/0 بودند. بر اساس این آزمون برخی از این جمعیت ها بخصوص جمعیت تازی با جمعیت های سرابی، بختیاری، بومی البرز و بومی غرب کشور، جمعیت سرابی با جمعیت های کردی، سنگسری، البرز و بومی غرب کشور، جمعیت بختیاری با جمعیت های بومی البرز و بومی غرب کشور و جمعیت اروپا با غرب آسیا با یکدیگر از نظر ژنتیکی متفاوت بودند (05/0 > p). همچنین جمعیت های تازی، سرابی و بومی غرب کشور با نژادهای اروپا و غرب آسیا اختلاف معنی داری نشان دادند (05/0 > p). جمعیت سگ های بومی خراسان با همه جمعیت های مورد بررسی شباهت ژنتیکی نشان داد (05/0 < p). به طورکلی نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان دهنده تنوع ژنتیکی قابل قبول و وجود شباهت ژنتیکی در برخی از جمعیت های مورد مطالعه می باشد.