بررسی و مقایسه چند شکلی ( T487C) اگزون 17 ژن در DGAT1و ارتباط آن با وزن لاشه و بازده لاشه درگوسفندان نژاد لری بختیاری و زل

دی آسیل گلیسرول آسیل ترانسفراز (dgat1) از جمله ژن های کاندیدا برای بهبود خصوصیات لاشه در دام های پرواری می باشد. فرآورده این ژن کد کننده، یک آنزیم میکروزومی است که مرحله نهایی سنتز تری گلیسریدها، یعنی تبدیل دی آسیل گلیسرول به تری آسیل گلیسرول را تسریع می نماید. هدف از این تحقیق، مطالعه ناحیه ( t487c) در اگزون 17 ژن فوق و بررسی چند شکلی آن با صفات لاشه در دو نژاد لری بختیاری و زل بود. برای این منظور طی 35 دوره به طور تصادفی از دام های کشتاری رکوردگیری انجام شد. استخراج dna به روش بهینه یافته استخراج نمکی از تعداد 152 نمونه گوسفند لری بختیاری و 157 نمونه گوسفند زل بدست آمد، واکنش زنجیره ای پلیمراز برای تکثیر 309 جفت بازی از اگزون 17 ژن dgat1 با استفاده از یک جفت آغازگر اختصاصی انجام گرفت. ژنوتیپ ها به روش pcr-rflp و به طور مستقیم از روی ژل آگارز بدست آمد. در گوسفندان لری بختیاری دو آلل t و c به ترتیب با فراوانی 746/0 و 254/0 مشاهده گردید. در جمعیت گوسفندان زل نیز دو t و c به ترتیب با فراوانی 81/0 و 19/0 مشاهده شد. نتایج آنالیز آماری نشان داد چند شکلی در ناحیه ای از اگزون 17 این ژن ارتباط معنی داری با صفات وزن و بازده لاشه دارد (05/0 p < ). بطوریکه ژنوتیپ های cc به طور معنی داری وزن لاشه و بازده لاشه گرم سنگین تری نسبت به ژنوتیپ های tt داشتند (05/0 p < ). از چند شکلی مشاهده شده می توان در برنامه های اصلاح نژادی برای بهبود صفات بازده لاشه و وزن لاشه از طریق انتخاب به نفع ژنوتیپ های برتر استفاده نمود.